مونرو از محبوبترین نویسندگان انگلیسی زبان داستان کوتاه معاصر است و پس از سائول بیلو، دومین نویسنده کانادایی و سیزدهمین زنی است که برنده جایزه نوبل می‌شود.
مونرو می‌گوید زمانی که نویسندگی را آغاز کرد شمار محدودی نویسنده در کانادا وجود داشتند که مورد توجه جهان نبودند اما اکنون نویسندگان کانادایی در سراسر جهان شناخته شده هستند و آثارشان خوانندگان بسیاری دارد و مورد تحسین و احترام قرار می‌گیرد.
داستانهای مونرو شهرت خاص و هواداران زیادی دارد. او در داستانهایش به طبیعت و خصلت‌های انسانی می‌پردازد. او ساختار کلاسیک داستان کوتاه را متحول کرد. داستانهایش را به طور غالب از جایی شروع می‌کند که انتظارش را نداشته باشیم و سیر داستان را با مهارت خاص به گذشته و آینده می‌برد: روایتی که خواننده را به مکان‌ها و فضای‌های داستانی پرتاب می‌کند. داستانهای مونرو با پسزمینه فرهنگ مناطق روستایی کانادا گره خورده است….
«عشق در تبعید»؛ برنده جایزه آلزیاتور ایتالیا در سال 2008 ، پس از «واحه غروب» دومین رمانی است که از بهاء طاهر توسط رحیم فروغی به فارسی ترجمه شده و در بیست و هشتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران عرضه می شود.
عشق در تبعید تصویر دردناک انسان و جهان است. تصویری که هر روز دردناک تر می شود، به سرعت به همه جای دنیا می رسد و انسان های بیشماری به تماشایش می نشینند.
رسانه ها و روزنامه های گوناگون می نویسند و گروه ها و نهادهای حمایت از حقوق انسان و زن و کودک و . . . علیه خشونت بازتاب یافته در این تصویرها بیانیه می دهند و سخنرانی می کنند اما زخم ها و دردها هر روز بیشتر و بزرگتر و عمیق تر می شوند.
رمان «عشق در تبعید» درباره روزنامه نگاری و روزنامه نگاران است و مسایل گوناگون روزنامه نگاری را هم به چالش می کشد.
آزادی مطبوعات، روزنامه نگاران در خدمت قدرت، افرادی که به قصد رسیدن به قدرت راه روزنامه نگاری را انتخاب می کنند، مسوولیت اجتماعی؛ گمشده روزنامه نگاری، برجسته سازی در رسانه ها و نقش غول های رسانه ای را در رمان می شود دید و نیز روزنامه نگارانی را که نوشتن و اطلاع رسانی اتفاقات برای آنها گاهی از نجات جان انسان ها در جنگ دشوارتر است و گاهی مرگ، زندان، تبعید و مهاجرت پاداش انجام مسوولیت حرفه ای شان می شود.
رمان «دختران نحیف» در روزهای پایانی جنگ درسال 1945 اتفاق می افتد در ساختمان می‌آوتیک، باشگاهی برای سکونت نوجوانان که مک مری آن را بنیان گذاشته بود.
محوراصلی داستان را چند دختر نوجوان و مردی به نام نیکلاس فارینگدن می سازند.دخترها که در طبقات بالای ساختمان ساکن اند،دریچه ای مخفی به پشت بام یافته اند تا حمام آفتاب بگیرند. فقط دخترهای لاغر می توانند از آن دریچه عبورکنند و درروزی که آتش ساختمان را فرا می گیرد می بینیم که عبوراز آن دریچه که تاپیش ازآن شوخی و تفریح به نظرمی رسید چقدراهمیت پیدا می کند.
دخترانی که تا لحظه‌ی آتش سوزی بیشتر درباره‌ی شان خوانده ایم وبیشترمی شناسیم پایین دریچه ایستاده اند،نیکلاس بالای بام است و زمان چندانی برای عبورباقی نمانده .
میوریئل اسپارک نویسنده کتاب یکی از محبوبترین نویسندگان جهان آنگلو ساکسون در دوران پس از جنگ جهانی دوم محسوب میشد.
موریل سارا کامبرگ در فوریه سال 1918 میلادی در شهر ادینبورگ اسکاتلند متولد شده بود. او از اواخر سالهای دهه 1960 میلادی به ایتالیا مهاجرت کرد و از 27 سال پیش در شهر کوچک چیوتلا دلا کیانا سکونت داشت. او در سن 88 سالگی درگذشت و درمنظقه توسکانیا به خاک سپرده شد.
از آثار مشهور میوریئل اسپارک میتوان به کتابهای «The Prime of Miss Brodie»، «Finishing School»، «دروازه مانلدیوم» اشاره کرد.
موریل اسپارک در سال 1968 برای تالیف کتاب «Public Image» و در سال 1981 میلادی برای تالیف کتاب «Loitering With Intent» جایزه معتبر ادبی بریتانیا «بوکر پرایز» را به دست آورده بود.
او در سال 1987 برای بیوگرافی «مری شلی» جایزه ادبی برام استوک پرایز را دریافت کرده بود..
«بهار خانم جین بردی» موریئل اسپارک درفهرست برترین های رمانهای انگلیسی قرن بیستم قرار گرفته است .
«دختران نحیف »میوریئل اسپارک ازپرفروش ترین ومهمترین آثارادبی دهه‌ی اخیرادبیات انگلیسی است که جوایز ادبی زیادی را نیزبه خود اختصاص داده است .
کتاب با ترجمه روان شهریاروقفی پور به فارسی برگشته ودر اختیارعلاقمندان آثارجدی ادبی قرارگرفته است .
“آن وقت‌ها که هنوز ریش پدر قرمز بود” مجموعه‌ای از داستانهای طنزآلود از زبان پسری است که با پدرش در آلمان روزگار اوج‌گیری فاشیسم زندگی می‌کند. پدر بیکار است یا گاه کاری روزمره دارد، از ورای ماجراهای تلخ و شیرین این دو، تصویری از زندگی اجتماعی آلمان تصویر می‌شود.
شنوره با استادی در قالب طنزی جذاب و کودکانه تصویری هولناک از فقر، آزادگی، انسانیت و انسانهای فرودست اجتماع ارائه می‌دهد که در عین جذابیت و خنده‌دار بودن گاه حتی اشک به چشم می‌آورد. کتاب طراحی‌های استادانه‌ای هم از نویسنده دارد که بر جذابیت کتاب افزوده است.
شنوره با استادی در قالب طنزی جذاب و کودکانه تصویری هولناک از فقر، آزادگی، انسانیت و انسانهای فرودست اجتماع ارائه می‌دهدکه در عین جذابیت و خنده‌دار بودن گاه حتی اشک به چشم می‌آورد. کتاب طراحی‌های استادانه‌ای هم از نویسنده دارد که بر جذابیت کتاب افزوده است.
… حوادث و مضامین داستانهای این مجموعه قریب به اتفاق از بی‌عدالتی و تبعیض و فقر تحمیلیِ نظام سرمایه‌داری بر زندگی مردمان زحمتکش و تهیدست حکایت دارد. با گذشت ده‌ها سال از تاریخ چاپ این داستان‌ها، با نگاهی به حال و روز فعلی جوامع عموماً بحران‌زده بشری اعم از به‌اصطلاح پیشرفته یا عقب نگهداشته شده، به عیان مشخص است که اوضاع چندان تغییری نکرده و دَر بر همان پاشنه می‌چرخد و آرزوی آن فرزانه دلسوخته که امید داشت: «کاش امور غیر از این بود» چونان آرزویی دست‌نایافتنی همچنان بر جای مانده است و به قول خواجه شیراز، ساقی کماکان با خونابه رخ‌ها را منقش می‌کند:
“مرگ خوش”، تنها اثر آلبر كامو است كه بعد از مرگش منتشر شده. كامو اين اثر را در جوانى نوشت و بيشترين خاطرات خود را از سفرش به منطقه‌ى بلكو، اروپاى مركزى، بويژه ايتاليا به تصوير كشيد. بى‌شك كامو در اين رمان تحت تأثير نيچه بوده است. “در سن بيست و پنج سالگى، كامو رمان مرگ خوش را مى‌نويسد و چهره‌ى ديونيزيوس و مقوله ى اراده ى معطوف به خوشبختى را نشان مى‌دهد كه عصيان قهرمان داستان خود را با انديشه ى خلاف زمانه ى نيچه، تغذيه مى‌كند.” كامو به دنبال خوشبختى است و خوشبختى در گرو داشتن پول و ثروت، و اين كه انسان فقير نباشد. اما نيچه انسان فقير را ناتوان و توانگر را بخشاينده مى‌داند. نيچه مى‌نويسد: “آن كس كه از زندگى فقير است، آن كس كه ناتوان است زندگى را نيز بيچاره و گدا مى‌كند. كامو جايى در “مرگ خوش” مى‌نويسد: “هر آدمى احساس اراده و خوشبختى كند مستحق ثروتمند شدن است”.
کتاب دلواپسی که پسوا بیش از بیست سال زمان برای نوشتن آن سپری کرد، سندی از اندوه هستی گرایانهٔ اوست. این کتاب به اموری چون پیدایش انسان، مفهوم زندگی و اسرار من ِ خویش می‌پردازد.
پس از پیدا کردن دوبارهٔ دست نوشته‌های پسوا در سال ۱۹۸۲، جهانیان بی‌درنگ به شایستگی‌های ستودنی وی پی بردند و دریافتند که او همزمان بزرگترین نویسندهٔ قرن پرتغال، نخستین پایه‌گذار نوگرایی در کشورش و نخستین بانی پسانوگرایی در جهان بوده‌است. فرناندو پسوا به شدت تحت تأثیر ژرف‌اندیشی و جهان‌نگری «خیام» بوده و هرجا که فرصتی یافته، لب به ستایش وی گشوده‌است. کتاب دلواپسی نیز به گونه‌ای با اندیشهٔ خیام گره خورده‌است. پسوا را در زمینه سرایندگی با ریکله و در زمینه نثر با شکسپیر قابل مقایسه دانسته‌اند.
پسوا در کتاب دلواپسی سند وجودی انسان را در رنج از پیرامون خودش ارائه داده است . این اثر بیست سال از عمر نویسنده را به خود اختصاص داده .مطالب آغاز این اثر گره خورده با نماد گرایی است و بخشهای بعد برمبنای مندرجات تاریخی نوشته شده است .
این رمان داستان دو شخصیت متفاوت است که در موازات هم حرکت می‌کنند: کافکا که پسری ۱۵ ساله‌است و به علت یک پیشگویی عجیب از خانه فرار می‌کند و آقای ناکاتا پیرمرد آرام و مهربان و عجیبی که به علت اتفاقی شگفت‌انگیز در بچگی دچار نوعی عقب ماندگی ذهنی شده‌است اما حاصل این حادثه به دست آوردن توانایی صحبت با گربه هاست!
بخشی از داستان به کافکا و زندگی او می‌پردازد و بخش دیگر به آقای ناکاتا. رمان در عین دو پارگی دارای وحدت مضمون است و تمام حوادث حتی کوچکترین و جزیی‌ترین آنها به هم مرتبط هستند. شاید چیزی که آثار موراکامی و به ویژه این رمان را جذاب می‌کند استفادهٔ نویسنده از عناصر فرهنگ بومی ژاپنی است. با خواندن این رمان در عین لذت بردن از پیشرفت داستان با عقاید و رسومی آشنا می‌شوید که مختص مردم ژاپن است و در درون آنها نهادینه شده: اعتقاد به پیشگویی و غیب بینی ِوجود دنیاهایی ورای دنیای ماِ حرکت بین گذشته و آینده وخاطراتی که هرگز کهنه نمی‌شوند و در موازات زندگی روزمرهٔ ما جریان دارند و… هزاران تابوی فرهنگی دیگر که به خوبی و در کمال هنرمندی در لا به لای داستان گنجانده شده‌اند.
هاروکی موراکامی، زاده 1949 در کیوتو است. او به کارهای مختلفی پرداخته. از جمله مدت ها به کار فروش اغذیه مشغول بوده است. نوشتن را از سی و سه سالگی آغاز کرده و آثارش به بیشتر زبان های زنده دنیا ترجمه شده. موراکامی در ایران نیز بسیار مورد توجه بوده و ترجمه های مختلفی از آثارش منتشر شده است. “کافکا در ساحل” یکی از مهمترین آثار این نویسنده است و به باور بسیاری از نقادان، شاهکار او به حساب می آید. این ترجمه پیش از این توسط انتشارات کاروان منتشر شده است.
کتاب دزد، داستانی شگف آور از جنگ است. جنگی که بنیان خانواده را از جا می کند. و جز ویرانی و خرابیف چیزی به جا نمی گذارد. در این بین دختری دلبسته به کتاب ها دنیایی زیبای خودش را خلق می کند.
«مثل هیچکس» اثر دلفین دوویگان برنده‌ی جایزه‌ی ادبی سال 2012 فرانسه با ترجمه‌ی صدف محسنی توسط انتشارات نگاه منتشر شد.
«مثل هیچکس» اثر دلفین دوویگان نویسنده‌ی معاصر فرانسوی در سال 2012 برنده‌ی جایزه‌ی ادبی سال این کشور شد.
داستان گرد زندگی دو دختر جوان می چرخد، یکی ولگرد و سرگشته‌ی کوچه و خیابان و آن یکی دانش‌آموز اما در پی تجربه‌های نو برای شناخت زندگی. این برخورد بر عکس بسیاری داستانهای مشابه، تباهی در پی ندارد، بلکه حاصل آن شناخت، آگاهی و درکی تازه از دنیاست.«مثل هیچکس» تصویری زنده و جاندار از دغدغه ها، هراس‌ها و دلبستگی‌های نسل جوان امروز فرانسه برای ما تصویر می کند، با نثری روان و داستانی جذاب .
«مثل هیچکس» در 231 صفحه و با بهای 12800 تومان توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است
لو برتینیاک نوجوانی 13 ساله با دختر هجده ساله بی خانمانی به نام نولون آشنا می شود، و با این آشنایی زندگیش دستخوش تغییراتی می گردد. لو که دختری تنها در خانواده ای نه چندان منسجم است، با مادری بیمار و افسرده و پدری که تمام تلاشش را می کند تا زندگی شان را حفظ کند، با آشنایی با نو و برقراری ارتباط با او از دنیای تنهایی که برای خود ساخته کم کم فاصله می گیرد. لو، نولون را سوژه ی یکی از درسهای عملی مدرسه اش قرار می دهد و با او مصاحبه ای انجام می دهد که طی آن با نحوه زندگی بی خانمانهای پاریس، دوستی ها و ارتباطاتشان آشنا می شود و در صدد کمک به نو، دختری طرد شده از جامعه، تنها و بی خانواده برمی آید.
