انوره دو بالزاک ؛ نویسنده‌ی بزرگ سبک رئالیسم فرانسه ، در رمان مشهور ((زن‌سی‌ساله)) از دختر زیبا و سرزنده‌ای به نام ژولی می‌نویسید که بر خلاف میل پدرش با مرد جوان نظامی ازدواج می‌کند . پدر معتقد است مردان نظامی آن وقت فرانسه <<زمان‌ناپلیون>> مردان قابل اتکایی نیستند و فقط خودشان و کارشان را می‌بینند . ژولی با ویکتور ازدواج می‌کند و این تازه ابتدای ماجراست ….
بالزاک داستان را در بستر تاریخی و اجتماعی پیش می‌برد ، در واقع قصه‌ی عاشقانه‌ی کتاب با داستان تاریخ فرانسه پیوند می‌خورد و با چنان ظرافت و زیبایی تصویر شده که خواننده را درگیر می‌کند . شرح گرفتاری زن آن روز و مردخیانتکار به دنبال مرگ پدر و از همه مهمتر شناخت نویسنده از خواست زنان و افکار آنان از ویژگی‌های بارز این رمان است.
.
بی شک غلامحسین ساعدی یکی از بزرگترین نویسندگان فارسی زبان و از داستان نویس های پیشرو دهه ی چهل شمسی به حساب می آید . او از متن داستان ها، افسانه ها و روایت های فرهنگ ایرانی برخاسته است. نویسنده ای که آثارش آفریده ای از خیال واقعیت، ترس و وحشت اند و با زبانی قوی و بیانی هنرمندانه و با نمایش درد و رنج مردم کشورش تاثیری عمیق بر خوانندگان آثارش باقی می گذارد. او به نسلی از نویسندگان ایرانی تعلق دارد که موفق شدند در دهه ی چهل ، ادبیات و هنر ایران را به کلی دگرگون کنند و تاثیرشان بر ادبیات و تاتر ایران تا به امروز قابل مشاهده است .
پوست ، شاهکار بی بدیل کورتوزیو مالاپارته نویسنده ایتالیایی است . مالاپارته فاشیست کمونیست، اومانیست و در نهایت یک انسان بود. همه چیز را تجربه کرد و آثارش تجربیات تکان دهنده ی او از جنگ است . پوست تصویر ایتالیا اشغال شده توسط آمریکایی ها در رهایی از فاشیسم است، آمریکایی های ناجی! که مالاپارته در این اثر نقش آنان را در ویرانی و بدبختی ایتالیا با طنز سیاه خود به بهترین وجهی تصویر کرده است. پوست اثر ماندگاراین زمان و همیشه است.
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی حدود سال ۱۰۰۰ هجری یا یکی دو سال بعد از آن در تبریز زاده شد. پدر او تاجری معتبر بود و خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شدند؛ این مردم را تبارزه (تبریزی های) اصفهان می نامیدند. صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد. صائب در سال ۱۰۳۴ هـ . ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه برد. در سال ۱۰۴۲ ه.ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملک الشعرایی داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و هم در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه.ق بوده است. آرامگاه او در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچه ای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شده است قرار دارد. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. دیوان حاضر شامل کلیات غزل های صائب تبریزی است.
تدوین این کتاب بیش از سه دهه طول کشید. نگارنده با زندگی میان مردم شهر و روستاهای گیلان، توانست افسانه های این مجموعه را فراهم کند افسانه های گیلان مثل افسانه های سایر ملل مضمون های گوناگونی دارند. نبرد خیر و شر، مرگ و زندگی، ماجراهای کچل، قصه های طنز و هجوآمیز، سحر و جادو، جن و پری، حماسی، دینی و اخلاقی، افسانه های کودکان و روایت های گوناگون از فقر، سادگی آدم ها، به شکل های گوناگون و گاهی شگفت انگیز و خیال پردازانه از زبان جانوران، دیوها، انسان ها، تلخ و شیرین به وفور در این کتاب یافت می شود.
فریدریش ویلهلم نیچه (۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ – ۲۵ اوت ۱۹۰۰) فیلسوف، شاعر، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی بود. از مشهورترین عقاید وی نقد فرهنگ، دین و فلسفه امروزی بر مبنای سؤالات بنیادینی درباره بنیان ارزش‌ها و اخلاق بوده‌است. نوشته‌های وی سبک تازه‌ای در زبان آلمانی محسوب می‌شد؛ نوشته‌هایی بسیار ژرف و پر از ایجاز، آمیخته با افکاری انقلابی که نیچه خود روش نوشتاری خویش را گزین گویی‌ها می‌نامید.
اطلاعات وسیع نیچه در زمینه زبان‌ها، تاریخ، فرهنگ، از جمله یونانی و رومی، پژوهش‌هایی که صورت می‌دهد نشان دهنده او در باره فرهنگ و فلسفه ایران باستان دارد. در روزگار تراژیک یونانیان، که هر دو از نخستین آثار او می‌باشد. شناخت او در باره تاریخ و فرهنگ یونان و روم، مطالعه آثار تاریخی بازمانده از ایران باستان، سبب آشنایی و علاقه وافر او با تاریخ و فرهنگ ایران باستان گردید. آثار او، شامل پاره نوشته‌ها و یادداشت‌های بازمانده در دفترهای او، که حجم زیادی از کل نوشته‌های او را شامل می‌گردد، از فرهنگ ایران باستان مکرراً یاد می‌کند.
دل‌بستگی نیچه به ایران و ستایش فرهنگ باستانی آن را در کتابی بنام “چنین می گفت زرتشت” در مورد تفکر فلسفه اشو زردشت می‌توان به وضوح دید و نیز نهادن نام وی برکتاب، سعی در با ارزش نشاندادن تحقیقات خود می‌باشد.
“چنین می گفت زرتشت” به قولی مهمترین اثر فلسفی این بزرگمرد آلمانی است. از این اثر ترجمه های چندی به فارسی وجود دارد؛ برخی بسیار پراقبال و مورد پسند خوانندگان ایرانی، اما کار دکتر قلی خیاط از لونی دیگر است. او که سالیانی بس دراز را در کار شناخت و برگردان اثر نیچه از از زبان آلمانی به سر آورده، ترجمه ای روان و یکدست و بی نقص از فیلسوف – شاعر آلمانی ارائه داده که بی شک تصویر ذهنی نیچه را در نظر خوانندگان ایرانی دچار تغییر و تحول خواهد کرد. قلی خیاط بر این باور است که ترجمان او از این اثر خود انقلابی در فضای ادبی و فرهنگی پدید خواهد آورد و بی شک با دقت نظر و احاطه ای که او دارد این سخنی بر حق می باشد.
انتشارات نگاه افتخار دارد کار گرانسنگ دکتر قلی خیاط را در ترجمه ای ارزشمند از شاهکار نیچه: “چنین می گفت زرتشت“، تقدیم به دوستداران فرهنگ و فلسفه کند.
شعر اوجی در کنار سادگی و روانی و بی پیرایگی و سلامت زبانی خود همچون خود طبیعت نیز بر زبان و قلم شاعر جاری است، آن گونه که حتی مثلاً ساختار یک درخت اغلب شبیه ساختار شعر او می شود، هم چنان که ساختار یک رود یا یک باغ. چرا که او مثلاً وقتی از یک درخت می گوید، دقیقاً می خواهد که این درخت نمادی از انسان یا یک انسان خاص باشد و در هر وضعیتی بتواند وضعیتی انسان گونه به خود بگیرد
اگرچه هنوز کسانی هستند که شعر کوتاه و شاعر شعرهای کوتاه را آن‌طور که شاید و باید جدّی نمی‌گیرند اما همین افراد وقتی به نام خیام و باباطاهر می‌رسند یا به فرض به نام هایکوسرایی معروف، با احترام از کنار آنها رد می‌شوند. نیما هم شعر کوتاه را تجربه کرده است. اما نه دقیقاً آن نوع از شعرهای کوتاهی که امروزه «شعر کوتاه» محسوب میشود؛ شعرهایی که معمولاً از سه الی چهار سطر کوتاه تجاور نمی‌کنند. بر این اساس می‌توان گفت که شعر امروز ایران تقریباً از دهه‌ی سی تا به امروز در کارنامه‌ی خود شعرهای کوتاه بسیاری را جمع کرده است.
این رمان، روایتی دوپاره از حال و آینده است. درباره ی حوادث شوم و پیچیده ای که در هشت سال اخیر زندگی جوانی دهه ی شصتی رخ داده است
…
حالا بیشتر از ده روز، شاید هم دو هفته است که رفته و من خود را در سکوت و تنهایی این خانه محبوس کرده‌ام. با یک مشت خیال و تصاویر گنگی که گاه بسیار دور و مبهم‌اند. آمد و رفتشان دست من نیست. یک وقت‌‌هایی دست از سرم برمی‌دارند و ناگاه، موقع پیاده روی، حین اصلاح صورت یا در میان نوشتن، به ذهنم هجوم می‌‌آورند؛ تصویر پشنگه‌‌های خون روی آسفالت خیابان، خودم که دنبال شاسی بلند سیاهی در حال دویدنم، پاکتی که کوبیده میشود به صورتم…
این کتاب همه‌ی داستانهای کوچک و بزرگ اسکار وایلد را در خود دارد که گاه قصه‌های پریان هم نامیده می‌شوند، و از آثار جذاب و پر خواننده‌ی این نویسنده‌ی بزرگ طی سده‌های نوزدهم و بیستم بوده، و هنوز هستند. این داستان‌ها در غرب به صورت سه کتاب جداگانه منتشر می‌شوند: 1. جنایت لردآرتور سویل، و داستانهای دیگر، شامل چهار داستان؛ 2. خانه‌ی انار، شامل پنج داستان؛ 3. شاهزاده‌ی خوشحال و قصه‌های دیگر، شامل چهار قصه. داستان جذاب و خنده‌آور شبح کنترویل، که گویی بن‌مایه کارتون‌های تام و جری ملهم از آن است، از داستانهای کتاب اول است و موضوع فیلم‌نامه‌ها، نقاشی‌ها و تئاترهای بسیار قرار گرفته؛ قصه‌ی ماهیگیر و روحش، در کتابخانه‌ی انار می‌آید، در این قصه، اسکار وایلد، با آفرینش فضایی رویایی و خیال‌انگیز، به واکاوی مبارزات عشق و نفس اماره می‌پردازد؛ دو قصه معروف: شاهزاده خوشحال و غول خودخواه، از بهترین‌های کتاب سوم‌اند. برخی از این داستان‌ها برای کودکان، و بعضی برای بزرگ‌سالان نوشته شده‌اند. این مجموعه به صورت سه اثر جدا در غرب شناخته شده است. 1 -جنایت لرد آرتور سویل که در بردارنده‌ی چهار داستان است. 2- خانه‌ی انار در بردارنده‌ی پنج داستان می‌باشد. 3- شاهزاده‌ی خوشحال که چهار قصه را درخود دارد. داستان شبح کنترویل که از لحظات جذاب و طنزآلودی برخوردار است بن مایه فیلمهای بسیاری بوده است .
