محمدتقی بهار (۱۶ آبان ۱۲۶۵–۲ اردیبهشت ۱۳۳۰) ملقب به ملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار،تاریخ‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی بود. 2 اردیبهشت سالروز مرگ این شاعر بزرگ است، به این بهانه شعری را از این شاعر بزرگ با هم می‌خوانیم: جز روی تو کافروخته گردد ز می ناب آتش که شنیده است که روشن شود از آب شنگرف دو رخسار تو آمیخته با سیم سیم تو ز دو دیده‌ام انگیخته سیماب سیماب اگرم بارد به رخ عجبی نیست سیماب روان شیفته باشد به زر ناب دو چشم و جبین تو در آن زلف...
ای خطۀ ایرانِ مهین، از وطنِ من
نگاه :ملک الشعرای بهار بی تردید یکی از بزرگترین شاعران صد سال اخیر به شمار می آید . قصاید شکوهمند و استوار بهار نام او را در تاریخ شعر فارسی برای همیشه زنده نگه می دارد . شاید کمتر کسی است که قصیده جغد جنگ او را خوانده باشد و بر او آفرین ها نگفته باشد. اشعار او در همه حال پر شور و گرم و صمیمی است. او نه تنها در قصیده سرآمد بود بلکه در غزل و مستزاد هم نام بلندی دارد. به قولی امتیاز بزرگ بهار در آن است که با وجود پیوستگی به مکتب شعری قدما ...