نامه‌های ون‌گوگ
از ونسان ون‌گوگ به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های هنری قرن نوزدهم یاد می‌شود که آثارش تاثیر شگرفی بر هنر قرن بیستم داشته‌است. فیلم‌ها و مستندات زیادی درباره ون‌گوگ ساخته شده است. اما برای درک عمیق‌‌تر و افکار و عقاید وی، جامع‌ترین منبع مطالعاتی، مجموعه نامهها تنها اسناد دقیقی است که درباره شرح حال ون‌گوگ در دست داریم.
بسیاری از نامهها تاریخ دقیقی ندارند، اما مورخان هنری توانسته‌اند بر اساس آثار وی به مرتب‌سازی و تعیین زمانی نامهها دست یابند. ونسان تمام اندیشه و آرای خود را در قالب خاطره نگاری‌های روزانه در می‌آورد و تنها مخاطب او برادرش بود که در زمان حیاتش قادر به درک عمیق احساسات و اندیشه‌های او بود. این نامهها دربردارنده تلاش ها و امید‌های فردی ون‌گوک می‌باشد. از مطالعه آن‌ها می‌توان دنیای هنرمند را درست‌تر درک کرد و به اسرار و رموز زندگی این نابغه فروتن دنیای هنر و زندگی شگفت انگیزش پی برد.
برای خرید کتاب ” نامه‌های ون‌گوگ ” با ترجمه ای از رضا فروزی اینجا کلیک کنید.
دربارۀ مترجم
رضا فروزی در سال 1290 در شهرستان رشت زاده شد. پدرش سوداگری ثروتمند بود که به تربیت فرزندانش علاقۀ وافری نشان نمی‌داد. تربیت اولیۀ او پس از فوت مادرش در محیطی بیگانه و دور از دل‌بستگی‌های خانوادگی انجام گرفت، و چون خود را از محبت مادری و عواطفِ خانوادگی محروم دید به آغوش هنر پناه برد.
در سال 1307 پس از پایان دورۀ دبیرستان، چون قادر نبود هدف‌های هنری خود را دنبال نماید، یار و دیارش را ترک کرد، و راهی سرزمین شوروی شد.
پس از پایان دورۀ سه‌سالۀ هنرستانِ هنرهای زیبای مسکو، وارد دانشکدۀ هنرهای زیبای مسکو به نام «سوریکوف» گردید، و در طی این دوره از استادان بنامِ نقاشی مانند: فاروسکی و پاولینوف و برونی، که آوازۀ جهانی دارند، برای تکمیل هنر خود استفاده شایانی کرد.
در سال 1316 دورۀ دانشکده را با نتیجۀ عالی به پایان رساند، و علاوه بر نقاشی و امور مربوط به چاپ سنگی، به ادبیاتِ روسی نیز تسلط یافت. بلافاصله پس از تحصیلات عالیۀ هنری در سال 1317 به وطن بازگشت، و در رشت _ زادگاهش _ کارگاه نقاشی دایر کرد، و سپس به تهران رفت، و به کار هنری مشغول شد.
از استادان قدیم نقاشی به کارهای رامبراند، میکل‌آنژ، لازکسترف دلاکروا و کوربه، علاقۀ وافر داشت، و از نقاشانِ معاصر کارهای: ون‌گوگ، رنوار، سزان و دگا را می‌ستود.
رضا فروزی با ترجمه و انتشار نامه‌های ون‌گوگ به جرگۀ مترجمان درآمد. انگیزۀ ترجمۀ نامه‌های ون‌گوگ بدون شک ارادت ویژه‌ای بود که نسبت به نابغۀ هلندی احساس می‌کرد، والا خود نیز هنرمندی بود خاموش و در مقابله با سختی‌هایی که برای هنرمندانی چون او وجود دارد، بسیار شکیبا؛ و اگر اقبال کم‌مانند جماعت کتاب‌خوان و هنردوستان و هنرمندان از کتاب نامه‌های ون‌گوگ نبود شاید ترجمۀ کتاب پل‌سزان، که حاصل کوشش‌های آخرین سال زندگی فروزی در زمینۀ ترجمۀ آثار هنری، و نمونه دیگری از خدمات هنری او است، انجام نمی‌گرفت. فروزی در تیرماه 1346 در تهران درگذشت.