وبلاگ

از رقابت با بزرگان ترانه استقبال می کنم

کسری بختیاریان در گفت و گوی اختصاصی با نوای فارس

 

نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: او متولد بيست و دو آذر سال 1371 و دانشجوی کارشناسی مدیریت مالی است. پنج سال است که به طور جدی وارد حوزه ترانه سرایی شده و مجموعه ترانه هایش را دراسفند ماه 1393 با نام «انفرادی دونفره» منتشر کرده است. تا کنون قطعات پرمخاطبی را نظیر «گریه زیر دوش»، «بالای شهر، پایین شهر»، «حلقه»،… با ترانه او شنیده ایم. به تازگی در تیم فیلنامه نویسی فیلم سینمایی «من دیوانه نیستم» حضور داشته و تصمیم دارد به زودی مجموعه دوم ترانه هایش را منتشر کند.

– پیش از این مجموعه «انفرادی دو نفره» را منتشر کردید. چه شد که تصمیم گرفتید مجموعه دیگری منتشر کنید؟
در اسفند ماه 93 اولین مجموعه ترانه ام را به نام انفرادی دو نفره منتشر کردم. خوشبختانه بازخورد های خوبی از آن گرفتم. با توجه به این که من برای ترانه جدا از موسیقی پذیری از نظر ادبی هم شخصیت جداگانه ای قائل هستم، ترجیح می دهم آثارم را به صورت مکتوب هم به دست مخاطبان برسانم. پس از گذشت دو سال تصمیم گرفتم ترانه های جدیدم را تحت عنوان “تن به تن” به عنوان مجموعه دوم ارائه کنم كه در این زمینه با انتشارات نگاه همکاری کرده ام.

– این مجموعه چه ویژگی هایی دارد و با «انفرادی دو نفره» چه تفاوت هایی خواهد داشت؟
در مجموعه جدیدم تجربه های جدیدی داشتم. در آن از فرم ها، وزن ها و روایات جدید استفاده کردم و سعی کردم تالیف های قوی تر و قابل دفاع تری داشته باشم. در این مجموعه بیشتر اوقات ترانه ها به شعر پهلو می زند و به شعر محاوره  نزدیک است. فکر می کنم مجموعه قابل قبول تری نسبت به انفرادی دو نفره باشد و بازخورد بهتری داشته باشد.

– با انتشاراتی همکاری کرده اید که ترانه سرایان به نام و با سابقه ای با این انتشارات همکاری داشته اند. ناخودآگاه اثر شما با آثار آن ترانه سرایان مقایسه خواهد شد. در این باره چه نظری دارید؟
قبل از پاسخ به این سوال باید ابتدا از انتشارات محترم نگاه بابت تمام زحمات و حمایت شان تشکر کنم. در این زمينه با انتشارات نگاه مکاتبه کردم، چون می دیدم که در زمينه ی معرفی ترانه امروز ایران بسیار موفق عمل کرده اند. خوشبختانه ترانه های من هم مورد تایید تحریریه نشر قرار گرفت و از این همکاری خشنودم. در حقیقت یه کتاب باید تمام اِلمان های خوب را داشته باشد که کار با ناشر حرفه ای از مهم ترین آنهاست. اما در مورد سوال شما بايد عرض كنم كه نه تنها با این موضوع مشکلی ندارم بلکه بسیار از آن استقبال می کنم. هر یک از این دوستان در ترانه امروز ما امضای خودشان را دارند. در عین حال که با کسی رقابت ندارم این مقایسه ناخودآگاه را با كمال میل پذیرا می شوم. به هر حال سابقه آن عزیزان از من بسیار بیشتر است و خوشحالم كه اثرم در معرض مقايسه با ساير آثار قرار خواهد گرفت. من همه تلاشم را کرده ام که این مجموعه، مجموعه قابل دفاع و خوبی باشد. از نظر خودم هم تا حدود خيلی زيادی به این هدف رسیده ام. به همین دلیل در زمینه استقبال مخاطبان نگرانی ندارم.

– فکر می کنید ترانه امروز ما در چه سطحی است؟
ترانه امروز ما ترانه خوبی است و جایگاه خوبی دارد. ای کاش شرایط بازار موسیقی پاپ به ما این اجازه را می داد که دست به نوآوری های بیشتری بزنیم. ما ترانه های متفاوت زیادی را در فضاي مجازی، در کتاب های مختلف می بینیم که بسیار تالیف های خوب و زاویه دید ها و نگاه های نویی دارند، اما شرایط بازار موسیقی پاپ به آن ها اجازه نمی دهد که به اجرا برسند. این اثر ها فقط گوشه ای می ماند و خاک می خورد. ای کاش ما می توانستیم این ظرفیت را بیشتر کنیم. هر وقت این ترانه ها درست اجرا شده اند ما نتیجه فوق العاده ای گرفتیم، به عنوان نمونه ترانه «خاك» روزبه بماني که با اجرایی فوق العاده به بيان يك دغدغه اجتماعی پرداخته بود.

– به عنوان یک ترانه سرا فکر می کنید ترانه سرایان برای ارتقا این سطح چه باید کنند؟
من کوچک تر از آن هستم که بخواهم در این باره نظری بدهم. اما برای کسانی که ترانه نویسی را تازه شروع کرده اند و آماتور هستند باید بگویم که سطح مطالعه خود را بالا ببرند. خواندن شعر سپید و رمان، فیلم دیدن و از همه مهم تر نگاه کردن به محیط پیرامون  خیلی می تواند کمک کننده باشد. خوب نگاه کردن نکته بسیار مهمی است. وقتی خوب نگاه می کنیم متوجه سوژه هایی می شویم که وجود دارند اما تا الان مغفول مانده اند. هنر آن جایی شکل می گیرد که ما به چیز هایی توجه کنیم که همگان دیده اند ولی به آن ها توجه نکرده اند. فکر می کنم داشتن نگاه خوب و دقیق به جامعه می تواند کمک کند تا ما در ترانه موفق تر هم باشیم. یک ترانه سرا علاوه بر یادگیری مباحث فنی شعر و ترانه، باید یک جامعه شناس خوب باشد.

– برای نوشتن از چه ایده می گیرید؟
هر اتفاقی می تواند برای من منبع الهامی برای نوشتن ترانه باشد. هر اتفاق روزمره ای که در زندگی شخصی- اجتماعی من می افتد می تواند باعث شود که سمت سوژه ای بروم. سوژه چیزی نیست که بشود آن را از داخل کتاب ها پیدا کرد، بلکه باید با آن برخورد داشته باشی تا بتوانی نمای درستی از جامعه ارائه دهی.

– چقدر مسائل روز در ترانه های تان تاثیرگذار است؟
من خیلی اعتقادی به ادبیات ژورنالیستی ندارم، ادبیاتی که فردا قرار است  منقضی شود. ما درباره یک پدیده ترانه ای می نویسیم که شاید شش ماه بعد دیگر کسی آن پدیده را به خاطر نیاورد. اگر بخواهم به چنین پدیده ای بپردازم، به صورت کلی به آن اشاره می کنم، مثلا سوژه ای همانند فقر، جنگ و … . سوژه هایی که تا زندگی ادامه دارد ما با آن ها رو به رو خواهیم بود. اما خیلی کم پیش آمده که بخواهم به طور مستقیم به یک واقعه بپردازم. ترجیح می دهم از این امر دوری کنم. تنها سوژه ای که من به صورت اتفاقی کار کردم ترانه «سقوطگاه» بود. قبل از اتفاق تلخ سقوط هواپیما، این ترانه نوشته و موسیقی آن ساخته شده بود و آماده پخش بود. اما این به طور صرف یک اتفاق بود و به احتمال زیاد دیگر تکرار نخواهد شد.

– آن چه جامعه مخاطبان موسیقی خواستار است، در ترانه تان منعکس می شود؟
درست است که ما در حوزه موسیقی پاپ فعالیت می کنیم و موسیقی پاپ یک موسیقی عامه پسند است اما این دلیل بر این نمی شود که ما الزاما چیزی را به مخاطب تحویل دهیم که مخاطب دوست دارد. من همیشه در کنار نیم نگاهی که به مخاطب دارم، به دغدغه های شخصی خودم هم در ترانه می پردازم. اعتقاد دارم از ده ترانه ای که می نویسم شش ترانه برای مخاطب باشد و چهار ترانه به سلیقه شخصی خودم باشد. باید سعی کنیم که کم کم سلیقه شنیداری جامعه را ارتقا بدهیم.

– چه می کنید تا در ترانه های تان دچار تکرار نشوید؟
ناخودآگاه فضای موسیقی پاپ هر ترانه سرایی را محدود می کند. ما معمولا سوژه های مان عاشقانه است، یا مثبت یا منفی. دنيايی که داریم، دنیای محدودی است. ما باید محدودیت های موسیقی و مجوز ها را در نظر بگیریم. با همه این ها من سعی می کنم با زیاد نوشتن و کم منتشر کردن بتوانم خودم را از تکرار جدا کنم.

– در تیم فیلنامه نویسان پروژه سینمایی «من دیوانه نیستم» حضور داشتید. از این پروژه بگویید.
حدود دو سال پیش به عنوان دستیار نویسنده به گروه «من دیوانه نیستم» ملحق شدم. نویسندگی این اثر را دوست خوبم دانیال مقدم برعهده دارد. این فیلم به کارگردانی علیرضا امینی و تهیه کنندگی مرتضی شایسته بوده است.  در این فیلم بازیگرانی چون مهران احمدى، مجيدصالحى، پژمان جمشيدى، هادى كاظمى، برزو ارجمند، محمدرضاهدايتى، كوروش طهامى، محمدرضا داوودنژاد، مهدى ماهانى، … حضور دارند. به زودی فیلمبرداری آن آغاز می شود. قرار بود فیلم برداری این پروژه اول آذر ماه آغاز شود اما به دلایلی کمی تغییر کرد.

– این حوزه را هم مانند ترانه به طور حرفه ای ادامه می دهید؟
تجربه نویسندگی برای من تجربه جالب و جذابی بود. اما نمی دانم در آینده قرار است چه شرایطی پیش بیاید. به هر حال احتمال این که بخواهم این مسیر را ادامه بدهم زياد است، هرچند که من خودم را بیشتر یک ترانه سرا و شاعر می دانم تا نویسنده. هدف اصلی من ترانه است اما به طور قطع این را در کنار ترانه ادامه خواهم  داد.

– در حوزه هنری دیگری هم فعالیت خواهید داشت؟
فعلا در همین دو حوزه فعالیت می کنم. اما در آینده نمی دانم چه پیش می آید.

– ترانه ای در دست انتشار دارید؟
حدود 30-35 ترانه در دست انتشار دارم، در حال حاضر در مرحله تولید موسیقی هستند. با دو- سه خواننده مطرح کشور همکاری داشته ام. باید نشست و منتظر بازخورد مخاطب بود. در آینده کار هایی با آهنگسازی رستاک حلاج، حامد برادران، امین قباد و میلاد بابايی خواهم داشت.

– ده سال دیگر کسری بختیاریان کجاست؟
سوال سختی است. من همه تلاشم را می کنم تا بتوانم روز به روز به کیفیت کارم اضافه کنم و در جا نزنم. خیلی غیر قابل پیش بینی است که من ده سال دیگر کجای ترانه ایران ایستاده ام. در این پنج-شش سال فعالیت به قدری اتفاقات عجیب خوب و بد افتاده که نمی دانم در آینده قرار است کجا باشم.

نوشتن دیدگاه