رمان «روز کاغذی فردوسی» ماجرای غیبت نابهنگام دو هم کار و هم اتاقی است که کارمندان دیگر سازمان را به تعجب و پیگیری ماجرا وامی‌دارد. از طرفی این شخصیت ها در فصول دیگر با بازآفرینی گذشته و آینده‌شان به روایت می‌پیوندند و با اضافه شدن دیگر شخصیت‌ها در کشمکشی آشکار و پنهان داستان را به پیش می‌برند. از این منظر مخاطب با رمانی شهری در مناسبات رسمی و غیر رسمی آن روبرو خواهد شد. رابطه دو همکار که با فرارفتن رابطه کاری‌شان به سمت محدوده‌های شخصی زندگی یکدیگر هنجار و ناهنجاریها و حتی ارزشها تغییر ماهیت می‌دهند.
فصل های ابتدائی و انتهائی آن با زاویه دید دوم شخص جمع به نگارش درآمده که اجتماع شهری را در معنای توده ای یکدست و فردیت زدوده نشان می دهد و در فصل های میانی با محدود شدن زاویه دید در پی نزدیک شدن به شخصیت ها، آنها را مورد واکاوی قرار می دهد. روز کاغذی فردوسی با حضور در میدان فردوسی و خیابان های بالا و پائین شهر و پاتوق‌های دیروز و امروز خوانده می‌شود. این شکل گرفتن در ساختار و بافتار شهری سعی در نشان دادن عاملیت این مکان ها در شکل گیری هویت شهرنشینان دارد.
در نگاهی دیگر پایتخت‌نشینی فراتر از شهرنشینی قرار می‌گیرد چراکه مرکز معاملات و معادلات برای آنهائی مانند مصطفی است که چشم انداز آینده را به درک گذشته ترجیح می‌دهند. در این فضا مفیدی گذشته اش را جستجو می‌کند. سمانه نیز به تنگنا و پیچیدگی بازی روی کاغذ پایتخت و پایتخت‌نشینی پرتاب می‌شود و او را در آونگی میان گذشته و آینده معلق می‌گذارد. شاید این رمان روز کاغذی آدمهائی باشد که روابط شان در کاغذ بازیها خلاصه شده و در حال قربانی گرفتن است که فردوسی هم از این امر مسثتنی نیست.
رمان «روز کاغذی فردوسی» نوشته‌ی علیرضا رحیمی موحد در126 صفحه با بهای 7600 تومان توسط مؤسسه انتشارات نگاه به چاپ رسید .