وبلاگ

یک فنجان چای گرم در هوای سرد

یک فنجان چای گرم در هوای سرد

گفت و گو اختصاصی نگاه با ناصر وحدتی

نگاه: ناصر وحدتی خواننده ترانه های گیلکی اهل روستای لیش از توابع سیاهکل است. او از کودکی به خوانندگی و موسیقی علاقه داشت و نشانه این علاقه مندی را می توان در چهل سال تلاش برای جمع آوری اشعار،ترانه ها و ملودی های محلی مشاهده کرد. او فعالیت خود را از سال 1365 آغاز کرد و با همکاری گروه های شمشال، آمارد و گیل کنسرتهای زیادی در زمینه موسیقی گیلکی اجرا نمود. از وی تاکنون دو آلبوم « زرنگیس» و «شورم نقش» به بازار آمده و آلبوم «دامون» نیز توسط حوزه ی هنری گیلان به زودی به بازار خواهد آمد.
ناصر وحدتی علاوه بر فعالیت در عرصه موسیقی، دستی هم بر قلم دارد و تاکنون آثاری همچون رمان خوندشت 1374، داستان یک زندگی 1375، روی خوش زندگی 1376، زندگی و موسیقی 1378، زندگی و موسیقی چاپ دوم 1384، داستان سیاهکل حاوی مجموعه دو داستان خوندشت و روی خوش زندگی 1386، انتشار چهار شماره فصل نامه دیلمان، ثبت معادل گیلکی واژه نامه بزرگ طبری حدود چهل هزار واژه به مدت 2 سال از او منتشر شده است. و به تازگی  چاپ سوم  کتاب زندگی  و موسیقی  “ البرز خاستگاه موسیقی گیلان ” تالیف ناصر وحدتی از سوی انتشارات نگاه منتشر شده است .

ناصروحدتی چند روز قبل مهمان انتشارات نگاه بود . مثل همیشه خندان و شادمان آمد و  از ترانه و شعر  و موسیقی گیلان برایمان حرف زد .انتشار مجدد  کتاب زندگی و موسیقی  انگیزه ای شد تا با او گفت و گویی کوتاه کنیم . ابتدا از وحدتی در باره کتاب تحقیقی اش که نگاه منتشر کرد سوال کردم  او گفت :
این کتاب یک اثر جامع  در زمینه موسیقی گیلان است . من دراین کتاب موسیقی  گیلان را به چهار بخش تقسیم کردم. 1- موسیقی فولکلور 2 موسیقی رزمی 3-  موسیقی مذهبی  4-موسیقی جدید . در این کتاب فصلی دارم  با عنوان ” چه کسانی  از چه نوع موسیقی  لذت می برند  ” که این فصل نمادی ترین فصل کتاب است .

در باره جایگاه موسیقی گیلان در بین موسیقی های فولکلور  از وحدتی سوال کردم و ایشان گفتند :
سال 1318 استاد احمد عاشورپور در تهران کنسرتی گیلکی برگزار کردند .  از آن تاریخ  به بعد موسیقی بومی گیلان  در جان و دل مردم راه یافت و استقلال موسیقی گیلان را پژواک داد . از آن سال به بعد  هر گاه  در هرجا  سخن از موسیقی فولکلور به میان می آید  موسیقی گیلان چون ستاره ای در آن میان می درخشد .
از ناصر وحدتی در باره  دستگاه ها و گوشه های موسیقی گیلان پرسیدم و این که موسیقی گیلان  با چه نغمه ها و آواهایی سرخوش تر است ؟  وحدتی کمی نگاهم کرد و گفت :
در گیلان شور  و دشتی و گاهی شوشتری   اغلب  نغمه ها را فراگرفته است . اما این را هم بگویم که در غمناک ترین نغمه ها ی موسیقی گیلان رگه های  شادمانی موج می زند .
به او گفتم شما علاوه بر آن که آوازه خوان محبوبی در گیلان هستید  داستان  می نویسید و شعر می سرایید . فکر می کنید چه نسبتی میان شعر و ترانه با موسیقی مقامی  برقرار است ؟ بی مقدمه گفت :
مقام های موسیقی  فولکلور گیلان  بدون شعر معنا ندارد . مثلا چاروادارها  با مقام چارواداری حرف دلشان را و تمناهای وجودشان را فریاد می زنند . ما در گیلان علاوه بر مقام چارواداری  مقام شرف شاهی ، مقام گارسری ( لالایی )  و مقام ریزه خونده گی  ( آوازهای دلتنگی ) داریم  که در دشتی و شور بسیار دل انگیز شده است .

وحدتی در پاسخ  به سوال بنده مبنی بر  جای گاه شعر فارسی  در موسیقی گیلان  گفتند :
زبان گیلکی زیر مجموعه زبان فارسی است .  از طرفی  در تحقیقاتی که بنده انجام  دادم به بیش از  دویست ترانه و دوبیتی  در فولکلورهای گیلان دست یافتم  که کاملا به فارسی سروده شده اند .
از وحدتی پرسیدم شعر محلی گیلان  تا چه مقدار قابلیت اجرا در دستگاه های موسیقی ایران را دارد ؟ و ایشان گفتند :
هیچ آواز و ترانه ای در همه ی موسیقی نواحی ایران وجود ندارد  که در هفت ردیف  موسیقی ایرانی خوانده نشده باشد . مادر تمام  نغمه های موسیقی محلی  هفت دستگاه شناخته شده ی موسیقی اصیل ایرانی است .

ناصر وحدتی  منتظر سوال بعدی بود . به او گفتم  این گفت و گو در سایت انتشارات نگاه منتشر می شود . در فضای مجازی خواننده به سرعت می آید و به سرعت می رود .  کوتاهی این سخن هم به همین دلیل بود . به یک  فنجان چای گرم در روزهای سرد اسفند ماه مهمانش کردم و او  پس از نوشیدن آرام آرام آماده رفتن شد .

گفت و گو کننده : م.ر.م آملی

نوشتن دیدگاه