توضیحات
گزیده ای از کتاب باغ تنهایى | سهراب سپهرى
چرا از میان شاعرانی که از طبیعت می گویند، از شهر گریزی دم می زنند و هر یک به نحوی کباده عرفان و درون تابی می کشند تنها سپهری بر قله ایستاده است؟
در آغاز کتاب باغ تنهایى | سهراب سپهرى، می خوانیم
بخش نخست: سپهرى در آینه زمان
سپهرى در سلوک شعر/ داریوش آشورى 9
سپهرى و مشکل شعر امروز / حسین معصومى همدانى 30
حجم سبز / اسماعیل نورى علاء 51
حجم سبز / م ــ سرشک 61
تفکر اجتماعى و زبان شعر سهراب سهپرى / جعفر حمیدى 71
سهراب سپهرى، مفهوم یا تصویر / محمد مختارى 78
کار ما نیست شناسائى راز گل سرخ / هوشنگ حسامى 89
لحظههاى شفاف، زبان شفاف / اسماعیل حاکمى 93
سایبان آرامش ما / پرویز زاهدى 104
سپهرى تصویرگر کویر و پرچین و آب و مردم / محمد ابراهیمیان 112
عارفى غریب در دیار عاشقان / فرج سرکوهى 120
شاهین ترازوى شگفت / قدمعلى سرامى 127
مسافرى چون آب / سیروس شمیسا 149
فراز و فرود شعر یک شاعر / کرامت تفنگدار 166
سپهرى و بحران هویت / مرتضى باقرى 173
سوررئالیسم در شعر سهراب سپهرى / دکتر ضابطى 180
سپهرى و کافکا / دکتر بهرام مقدادى 186
طرح عارفان در شعر سهراب سپهرى / حسین جعفرى تبار 192
سهراب سپهرى شاعرى در قلمرو عرفان / علیرضا طبایى 199
آوار آفتاب / مجموعه شعر ـ از سهراب سپهرى 243
بخش دوم: سپهرى نقاش
سپهرى یک نقطه عطف / مرتضى ممیز 247
روایت انسانى که جزء طبیعت است / جواد مُجابى 252
گریزان از جدال با جهانى مغشوش 257
نمایشگاه نقاشى سهراب سپهرى 268
کوششهاى صادقانه اما شکست خورده / حمید رحمتى 270
بخش سوم: سپهرى در یادها
قصّه سهراب و نوشدارو / شاهرخ مسکوب 285
یادى از سهراب / نصرت رحمانى 301
در حاشیه خاطره سپهرى / مرتضى ممیز 307
اداى دین به سهراب / جلال خسروشاهى 312
بخش چهارم: سپهرى از نگاه معاصران
احمد شاملو، 321 / فروغ فرخزاد، 322 / مهدى اخوان ثالث، 322 / رضا براهنى، 331 / سیمین دانشور، 337 / حمید مصدق، 339 / محمود مشرف تهرانى (م. آزاد)، 340 / پرویز ناتل خانلرى، 342 / داریوش آشورى، 342 / على موسوى گرمارودى، 343 / لیلى گلستان، 346 / فریدون رهنما، 347 / بیژن جلالى، 348 / گلى ترقى، 348 / احمدرضا احمدى، 348 / محمدعلى سپانلو، 348 / داریوش شایگان ، 349
منابع و مآخذ 351
پیشگفتار
در این ده دوازده ساله واپسین بىگمان هیچ شاعرى به اندازه سپهرى آوازه نگرفته است. بسیارى کسان مضمون شعرهاى او را راهنما و فلسفه زندگانى خود قرار دادهاند؛ بسیارى دیگر به تقلید از او شعرهاى کممایه و میانمایه گفتهاند اما البته به هیچرو به پایه شعرى او نرسیدهاند. چند تنى به شیوه او، با رنگهاى محدود و طرحهاى سیال چینىوار نقاشى مىکنند و سلسله دراز آهنگى از نقاشان جوانِ شیفته رسم و روش او در راهند. برخى دیگر با «الهام» از شعرهاى او نمایشنامههاى «عرفانى» پرداختهاند. عبارتهایى از شعرهاى او بر فیلم و تئاترهاى گوناگون نهاده شده است. بسیارى دیگر مقالهها یا کتابهاى خود را بىتفأل کردن از پارهاى از شعر او آغاز نمىکنند. راستى راز این کشش و گیرندگى همهگیر در کجاست؟ چرا از میان شاعرانى که از طبیعت مىگویند، از شهر گریزى دم مىزنند و هر یک به نحوى کباده عرفان و درون تابى مىکشند تنها سپهرى بر قله ایستاده است؟ اگر طبقه متوسط شهرى، گریزان از کشاکشها و ستیزههاى یکى دو دهه اخیر در جستوجوى پناهگاهى آرام و بىدغدغه به «پاستورالیسم»، دروننگرى، فردگروى و اجتماع گریزى روى مىآورد و شاعرى را مىجوید که نهانىهاى درون او را بیان کند و آن بگوید که او مىخواهد، چرا تنها به سراغ سپهرى مىرود؟ آیا سپهرى همان است که اینان مىجویند و به میل خود تفسیر مىکنند یا افزون بر این در کار او ارزشهاى هنرى و ادبى پایدارى نهفته است که پیرو و پابند پسندهاى زمانه نیست؟ آیا شعر و نقاشى سپهرى که حتى کمتر
تأثیرى از شعر و نقاشى ایرانى نپذیرفته است مىتواند در این «هویت گریزى» بپاید و ثابت کند که در جهان امروز هویت مستقل و به خود پاینده و بیرون از جهان با معاصر بودن ناسازگار است و معنا ندارد؟ راستى با کدام معیار مىتوان ثابت کرد که اگر روزى شعرهاى سپهرى (و نیز نقاشىهاى او) کارکردهاى زمانمند امروزین خود را از دست بدهد، کارکردها و گوهرهاى همیشگى و فارغ از زمان آن پابرجا خواهد ماند و تابع رسم روز نیست؟ آیا سپهرى تنها بر سنت شعرى و فکرى آسیاى خاورى رفته است یا خود نیز چیزى بر آن افزوده است؟ تبارشناسى شعر و هنر سپهرى به کجا مىرسد؟ کدام بخش از زندگى شعرى سپهرى سست و کدام نیرومند است؟
بارى، مجموعه حاضر با بسیارى از مقالهها، یادداشتها، گفتارها و اظهارنظرهاى کوتاه و بلند از منتقدان، نویسندگان، شاعران و هنرمندان براى یافتن پاسخى به این پرسشها فراهم آمده است. از اینرو اگر حتى بتواند پاسخگوى گوشهاى از این پرسشها باشد کوشش خود را کامیاب مىشمارد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.