پنج کتاب از شاعر؛ مجموعه آثار شهیار قنبری (قابدار) شامل کتاب های زیر است:
دریا در من
وقتی برای نخستین بار “جمعه” را شنیدی، کجا بودی؟
“قصه دو ماهی” قصه چند سالگی تو بود؟
“هفته خاکستری” را کدامین روز ورق زدی؟
چگونه از “بوی خوب گندم” مست شدی؟
حرف، نفس، هجرت، کودکانه، همیشه غایب،
نفرین نامه، قدغن، بی بی آبی و …
را در خلوت کدام شب نفس کشیدی؟…
برای تو از همه خواهم گفت.
لیونارد شهیار
لیوناردِشهیار ؛ کوهن به روایتِ شهیار قنبری. بی شک، ترجمه ی ترانهها و شعرهایش هست، به اضافه ی حرفها ، گفت و گوها و خلاصه، دیدگاهِ من در باره ی او…
تو می گویی که سکوت
به آرامش نزدیکتر است
تا
به شعر.
امّا اگر سکوت را
چونان هدیه یی
به تو پیشکش کنم
(چرا که سکوت را می شناسم)
تو خواهی گفت:
– این
سکوت
نیست.
شعرِ
دیگریست.
و هدیه ام را پس می فرستی.
گفتن برای زیبا شدن
از بیست و چهار زخم عشق
از بیست و چهار بار « دوستت دارم »
شعری برای تماشا . . .
از بیست و چهار بار
چشم درشت تو در ثانیه
از بیست و چهار حقیقت آبی
بر پرده
از انفجار خاطره. . . تکه تکه های منظره
و در آغاز : منظره بود . . .
بنویس، ساعت پاکنویس
پیشحرفِ کتابی که در دست دارید: 2 دفتر پاکنویس:
«سهراب سپهری» شاعرِ بزرگِ همسرزمین میگوید: هیچ پردهیی تمام نیست. یعنی میتوان برگشت و به اثر چیزی افزود. من هم پیش از این بارها به سراغِ شعرها و ترانههایم رفتهام، تا به روایتِ «بهتر» و «کاملتری» برسم. این کتاب، دو دفتر است در یک کتاب. از «سهراب سپهری» تا «هوشنگ ابتهاج»، از «رابیندرانات تاگور»تا «باب دیلن»… از «تو فو» گلابدان چینی و «جان لنون» تا «جرج هریسون»… از «کریشنا» تا «آنتونیونی»… از «روبر برسون» تا «سالوادور دالی»، به ضیافتِ این کتاب پیوستهاند.
شهیار قنبری 2017
درخت بی زمین
«درخت بیزمین» فرصتیست تا شاعر در لابهلای صفحات کتاب با زیباترین ترانهها سخن بگوید و طنین آوازش را در تمامی شهرهای بیشاعر و راههای بیعابر بیفکند. از نوستالژیهای کودکانهای سخن بگوید که رویای رنگین خوانندگانش است.
رمز جاودانگی ترانههای از «دریا در من» تا «درخت بیزمین» در انتخاب واژههاییست که شاعر را به ریشههای تاریخی سرزمیناش متصل میسازد. و به راستی که سالهای دور از خانه، جنس واژههای او را از درد و عشق تهی نساخته است.
سفر تمام نیست
وقتی که دستارهاشان
سرخی سیب را
عشق نمیداند
خون میداند…
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.