«حالا نه! اینجا نه!» نخستین رمان اری د لوکا است که در سال ۱۹۸۹ منتشر شد و سرآغاز حرفه درخشان او به عنوان یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر ایتالیا محسوب می‌شود. این اثر حسی و تأمل‌برانگیز ، سبک ادبی منحصر به فرد د لوکا را به نمایش می‌گذارد، سبکی که به نماد او تبدیل شده است.
رمان با پس‌زمینه‌ای از ناپل پس از جنگ جهانی دوم، ترکیبی از تاملات و خاطرات دوران کودکی قهرمان داستان است. د لوکا با الهام از تجربیات شخصی خود، تصویری زنده و نوستالژیک از روزهای پرتلاطم ناپل خلق کرده است؛ روایت سفری در زمان که با غلیان تاملات و احساسات راوی، به دنبال دیدن عکسی از جوانی مادرش در ایستگاه قطار، آغاز می‌شود.
از مهمترین درون‌مایه‌های اثر مسئلۀ زبان و هویت است که به واسطۀ کشمکش قهرمان با لکنت زبانش در مرکز داستان قرار دارد. نقصی گفتاری که به استعاره‌ای قدرتمند برای چالش‌های خودابرازی و جستجوی هویت در دنیایی در حال تغییر تبدیل می‌شود. د لوکا با زیبایی خاصی تلاطم درونی کودکی حساس و متفکر را توصیف می‌کند که صداهای درونی‌اش مُشوّشند و نمی‌توانند به شکل کلمات منظم و قابل بیان درآیند.
اتکای روایی «حالا نه! اینجا نه!» بر خاطرات است، و به نحوی خاطره در این اثر نه منبعی از تسلی که ستون فقرات درام است. کیفیت شاعرانه اثر و انتخاب دقیق کلمات د لوکا خوانندگان را به خاطر توانایی‌اش در خلق ترکیباتی هماهنگ و گیرا، به ستایش وامی‌دارد. در واقع نثر غالباً شاعرانه‌اش بازتاب‌دهندۀ صدای منحصربه‌فردی است که از همان نخستین اثرش قابل تشخیص بود. شکل سیال خاطرات د لوکا را به استفاده از ساختاری غیرخطی سوق داده است که به پراکندگی در زمان‌ها و مکان‌های مختلف دوران کودکی و جوانی حرکت می‌کند، تکنیکی که کیفیتی رویاگون به اثر و هاله‌ای از غرابت به واقعیت در جریان داده است.
«حالا نه! اینجا نه!» از سوی خوانندگان و منتقدان با استقبال خوبی مواجه شد. رافائله لا کاپریا قدرت تأثیرگذاری نوشتار د لوکا را با فیلم «توت‌فرنگی‌های وحشی» اثر اینگمار برگمان مقایسه کرد و توانایی نویسنده در به تصویر کشیدن رنج گذر زمان و جدایی ما از گذشته خود را ستود.
این رمان بر مهارت نویسندگی اری د لوکا گواهی می‌دهد و خوانندگان را به سفری شخصی و برانگیزاننده از خاطرات، هویت و قدرت ماندگار تجربیات کودکی می‌برد. این اثر مسیر را برای آثار بعدی د لوکا هموار کرد و او را به عنوان صدایی منحصر به فرد در ادبیات ایتالیا معرفی کرد که توانایی کاوش در موضوعات عمیق توام با لطافت و حس شاعرانه را دارد.