اسکار فینگل اُ. فِلاهرتی ویلز وایلد که به نام هنری اسکار وایلد معروف است، (۱۶ اکتبر ۱۸۵۴ تا ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰)، شاعر، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و نویسنده داستان‌های کوتاه ایرلندی بود.
اسکار وایلد در ۱۸۵۴ میلادی در شهر دوبلین ایرلند متولد شد. پدرش سِر ویلیام وایلد مردی فرهنگ‌دوست بود و به پیشه چشم‌پزشکی اشتغال داشت. او بعدها به مقام چشم پزشک مخصوص ملکه نیز نایل شد و یکی از عتیقه شناسان برجسته ایرلند بود. مادرش جین وایلد با نام مستعار اسپرانزا شاعر سرشناسی و مترجم آثار الکساندر دوما و لامارتین بود. این زوج صاحب دو فرزند پسر شدند. برادر اسکار نامش ویلیام وایلد بود که در ۱۸۵۳ به دنیا آمد و در سال ۱۸۹۹ در لندن درگذشت. اسکار وایلد تحصیلات ابتدایی را در دهکده اینسکیلن واقع در شمال ایرلند دنبال کرد و در دانشگاه‌های ترینیتی، مگدالن و آکسفورد به تحصیل پرداخت. وی در سال ۱۸۸۴ با خانم کنستانس لوید ازدواج کرد و به ترتیب در سال‌های ۱۸۸۵ و ۱۸۸۶ صاحب دو فرزند پسر شد. وایلد مجموعه داستان شاهزاده خوشبخت را برای دو پسرش نوشت.
اسکار وایلد در سال ۱۹۰۰ در عین گمنامی در شهر پاریس دیده از جهان فروبست. امروزه همه کتاب‌هایش را می‌خوانند و از آنها لذت می‌برند؛ ولی در زمان حیات وی این گونه نبود. مردم سده هشتصد و دهه هشتاد کتاب تصویر دوریان گری را پر از ایده‌های شیطانی می‌دانستند، ولی اسکار وایلد جایی نوشته بود: “کتاب‌ها محتوای خوب یا بد ندارند؛ آنها یا خوب نوشته شده‌اند یا بد.” وی از بیماری مننژیت رنج می‌برد و نقل است که یکی از دردناک‌ترین مرگ‌های دنیا را داشته است. وی در بستر مرگ به جیمز ویسلر، نقاش کتاب تصویر دوریان گری می‌گوید: “تنها آرزویم این است که حرفم را می‌فهمیدند.” و ویسلر جوابی بس شگفت آور و هوشمندانه می‌دهد: “آنها خواهند فهمید اسکار! آنها خواهند فهمید…
مضمون اکثر داستان‌های شاهزاده خوشبخت این است که انسان از طریق عشق ورزیدن به دیگران می‌تواند انسان بودنش را ثابت کند و به زیبایی درونی برسد. اسکار وایلد داستان «بلبل و گل سرخ» را به تأثیر از اساطیر ایرانی و مخصوصاً اشعار حافظ نوشت. بلبل با خون دل و نثار کردن جان شیرینش گل سرخ را برای دانشجوی عاشق به دست می‌آورد و دانشجو به راحتی گل سرخی را که به بهای جان بلبل به دست آمده در خیابان می‌اندازد. در حقیقت دانشجو و دختر هیچ‌کدام معنی واقعی عشق را نمی‌فهمند. عاشق واقعی خود بلبل است. آلن تری هنرپیشه معروف تئاتر، پس از انتشار شاهزاده خوشبخت در نامه‌ای به وایلد نوشت: اسکار عزیز داستان‌هایت واقعاً زیبا هستند و من به خاطر آنها از صمیم قلب از تو سپاسگزارم. من از داستان «بلبل و گل سرخ» بیش از داستان‌های دیگر خوشم آمد. امیدوارم روزی یکی از داستان‌های این مجموعه را برای آدم‌های خوب بخوانم؛ شاید هم برای آدم‌های بد بخوانم و آنها را خوب کنم.
بعضی از گفته های مشهور اسکار وایلد را می خوانید :
هیچ چیز دشمنان شما را بیشتر از بخشش نمی آزارد.
جهان صحنه ی نمایش است، اما نمایش نامه از بازیگران نا مناسبی استفاده کرده است.
تقسیم افراد به خوب و بد بی معنی است . افراد یا جالب اند یا کسل کننده .
بهترین کاری که با یک نصیحت خوب میتوان انجام داد گفتن آن به دیگریست. نصیحت هیچوقت به درد شما نمیخورد.
بعضی ها با رفتن خودشان به هر جایی شادی می آورند، و بعضی ها هم با رفتنشان شادی می آورند.
بدبین کیست؟ کسی است که قیمت همه چیز را میداند ولی ارزش هیچ چیز را نمیداند.
کمی صداقت چیز خطرناکی است و مقدار زیاد آن هم کشنده است.
زمانی که بچه بودم فکر میکردم پول مهم ترین چیز زندگی است، حالا که پیر شدم این را می دانم.
فقط دو تراژدی در زندگی وجود دارد: بدست نیاوردن چیزی که می خواستید، و دیگری بدست آوردن آن است.
رفقای واقعی شما را از جلو خنجر می زنند.
همه ی زنان شبیه مادرانشان میشوند. این تراژدی آنهاست. هیچ مردی اینگونه نیست. و این تراژدی اوست.
مد نوعی از زشتی است که به قدری غیر قابل تحمل است که ما میبایست هر شش ماه یکبار آن را تغییر دهیم.
فقط یک چیز در زندگی بدتر از این است که دیگران در موردتان صحبت کنند، و آن هم این است که دیگران در موردتان صحبت نکنند.
اخلاق در حقیقت رفتاری است که ما در مورد افرادی که شخصا دوست نداریم به کار میگیریم.
چطور ممکن است زنی توقع خوشبختی با مردی را داشته باشد که با او مانند یک انسان کاملا معمولی رفتار میکند؟
یک شخص محترم کسی است که احساسات دیگران را ندانسته جریحه دار نمیکند.