“من نمى دانم گودو كیست؟ من حتى نمى دانم كه او وجود دارد یا نه؟ من حتى مطمئن نیستم كه شخصیت هاى نمایشنامه ام كه انتظار آمدن گودو را مى كشند قلباً به وجود او ایمان دارند یا خیر. تمام چیزى را كه مى دانم در نمایشم عنوان كرده ام. مى دانم كه چیز زیادى نیست؛ اما براى من كافى است. حقیقت آن است كه من حتى به كمتر از آن هم رضایت مى دادم…”
ساموئل بکت
“در انتظار گودو“، اثر جاودانه نویسنده ایرلندی، “ساموئل بكت” است که یکی از برجسته ترین آثار مكتوب نمایشى قرن بیستم به شمار می رود. این نمایشنامه از دو پرده و پنج شخصیت تشکیل شده است: “استراگون”، “ولادیمیر”، “لاكى”، ” پوتزو” و “پسربچه”. دو شخصیت اصلى این نمایشنامه استراگون و ولادیمیر هستند كه براى آمدن شخصى به نام گودو انتظار پوچ و بى نتیجه اى را تجربه مى كنند. محل ملاقات استراگون و ولادیمیر با گودو بر روى تلى خاك در كنار یك درخت خشكیده است. استراگون فردى سر به هوا و بى توجه تصویر شده كه دچار حواس پرتى است و دائم حوادثى كه اتفاق مى¬افتد را از یاد مى برد. ولادیمیر از او دقیق تر و نسبتاً محتاط تر است. او هر بار استراگون را به صبر كردن براى آمدن گودو تشویق مى كند. سماجت این دو در انتظار دیدن فردى كه هر بار به وسیله پسرى آمدنش به بعد موكول مى شود طرح ساده اى را به نمایش مى گذارد که در عین حال چالش برانگیز است. آن ها گریه و دعوا مى كنند، به خودكشى فكر مى كنند، هویج مى خورند و منتظرند تا شاید گودو از راه برسد…
این نمایشنامه که در ابتدا به زبان فرانسوی نوشته شده بود، برای نخستین بار در سال 1953 در پاریس بر روی صحنه رفت. بعد ها این نمایشنامه توسط خود بکت به انگلیسی ترجمه و به کارگردانی پیتر هال در سال 1955 در تماشاخانه آرتس لندن اجرا شد.
این نمایش آوانگارد، سوالات فلسفی مهمی درمورد زندگی و مرگ و هدف نامعلوم آنچه میان این دو رخ می‌دهد، مطرح کرد. به نوعی این سئوال‌ها مختص زمان و مکان خاصی نیستند و اجرای این نمایشنامه در کشورهای مختلف سراسر دنیا گواهی بر همین مدعاست. فلسفه غالب در نیمه دوم قرن بیستم، تفکر اگزیستانسیالیستی و بدعت درادبیات نمایشی، با این اثر تعریف شد، که درباره بیهودگی زندگی است و انتظار بی حاصل برای پایان عمر…
“در انتظار گودو” به دلیل پرسش بزرگی که در باره موجودیت بشر و توجیه حیات انسان مطرح می کند، نمایشی است که بارها در واکنش به بحران های عظیم و مصیبت های غیرقابل توجیه، مثل توفان کاترینا یا جنگ “سارایه وو” احیا شده و بحران مالی و اقتصادی کنونی که آمریکا و جهان را فرا گرفته شاید زمان مناسبی برای بازگشت این اثر باشد.
سوزان سونتاگ، نویسنده وروشنفکرمطرح نیویورکی، اجرایی از این نمایشنامه را در “سارایه وو”، در زمان جنگ بالکان روی صحنه برد و گروه تئاتر سیاه هارلم، نیز آن را کنار خرابه های تندباد کاترینا در نیوارولئان اجرا کرد.
“در انتظار گودو” شهرت جهانی را برای بکت به همراه داشت و به واسطه همین نمایشنامه و آثاری دیگر بود که برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
انتشارات نگاه به تازگی این اثر ارزشمند را با ترجمه ی اصغر رستگار در 150 صفحه و با قیمت 7000 تومان روانه بازار کتاب کرده است.