اونوره دوبالزاک بزرگ‌ترین رمان‌نویس رئالیست قرن نوزدهم فرانسه است. نخستین اثرش «شوان ها» را با تأثیرپذیری از سروالتر اسکات نوشت که همین اثر سرسلسه مجموعه عظیمی شد که بعدها نام کمدی انسانی را برخود گرفت، از مهمترین آثار این مجموعه اوژنی گرانده، بابا گوریو و دختر عمو بت را می‌توان نام برد. بالزاک قصد داشت این مجموعه را در 143 جلد تدوین کند، اما به نگارش بیش از هشتاد اثر توفیق نیافت .
رمان «دهقانان» که یکی از کتابهای مجموعه‌ی یاد شده است که تصویرگر جامعه‌ی دهقانی فرانسه در قرن 19 و رودررویی آن با طبقه‌ی نوخاسته بورژوازی است .نخستین گزارش بالزاک از این اثر در سال 1844 انتشار یافت که سندی تاریخی برای تاریخ نگارانی بود که به ادبیات روستایی بی اعتمادند.
توصیفی اجتماعی که بالزاک در این اثر ارائه می‌دهد بسیار مفید و شگفت‌انگیز است، این توصیف‌ها از طبایع مختلف و به ویژه در نمادهای جسمانی و قومی که بالزاک به آن پرداخته، بسیار جذاب می‌باشد. در این اثر نویسنده از روانشناسی تاریخ نگاری ، تاریخ را باز شناسایی می‌کند و آن را در برابر دیدگان حیرت‌بار دیگران قرار می‌دهد.
رمان نویس خدمت‌گزارتر از از هر عالم و هنرمند دیگراست، البته وی مجبور است قهرمانش را به حال خود بگذارد، تا آنها به جاهای دور بروند و همه جا پی‌گیرشان باشد.
رمان «دهقانان» رمانی جذاب، خواندنی و با توصیف‌های ریزبینانه بالزاک است که تصویری درست از جامعه دهقانی فرانسه ارائه می‌دهد.
«دهقانان» در 535 صفحه با جلد سخت و بهای 26000 تومان توسط موسسۀ انتشارات نگاه منتشر شده است .