نگاه: مجموعه داستان «چمدان» نوشته‌ی بزرگ علوی، با طرح جلدی تازه از سوی نشر نگاه تجدید چاپ شد.
مجتبی بزرگ علوی، از نویسندگان برجسته ادبیات فارسی معاصر ایران، بهمن ماه ۱۲۸۲ در تهران متولد شد. او در سال ۱۲۸۹ به همراه برادرش جهت تحصیل روانه آلمان شد. در سال ۱۳۰۶ پدر وی شکست تجاری بزرگی را تاب نیاورده و خودکشی کرد. یک سال پس از این اتفاق علوی از دانشگاه مونیخ فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت.
علوی نخستین کار ادبی را با ترجمه قطعه‌ای از آثار شیلر تحت عنوان «دوشیزه اورلئان» آغاز کرد. یکی از ویژگیهای زندگی علوی نزدیکی و محشور بودن او با صادق هدایت است.
او مدتی پیش از وقوع کودتای ۲۸ مرداد در سن ۴۹ سالگی از ایران خارج شد و تا هنگام وقوع انقلاب ۵۷ در برلین شرقی سکونت داشت.
وی پس از پیروزی انقلاب ۵۷، برای مدت کوتاهی به ایران بازگشت، لیکن دوباره ایران را به مقصد آلمان شرقی ترک نمود. علوی به علت سکتهٔ قلبی در بیمارستان فریدریش هاین برلین بستری شد و سرانجام در روز یکشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۷۵ برابر با ۱۶ فوریه ۱۹۹۷ درگذشت.
او که یکی از افراد گروه معروف ۵۳ نفر بود، آثار ادبی مشهوری را به رشته تحریر در آورد که از آن جمله می‌توان به «چشمهایش»،«چمدان»، «سالاریها»، «گیله مرد»، «میرزا»، «53 نفر» و… اشاره کرد.
از بین مجموعه داستان‌های کوتاه علوی، «چمدان» (نگاشته شده به سال ۱۹۶۴ میلادی) از همه مشهورتر است، که تاثیر به‌سزای روانشناسی فروید در آن مشهود است.
این کتاب 173 صفحه‌ای شامل 7 داستان از این نویسنده‌ی سرشناس ایرانی است. عناوین داستان‌ها عبارت‌اند از: “چمدان”، “قربانی”، “عروس هزار داماد”، “تاریخچه‌ی اتاق من”، “سرباز سربی”، “شیک پوش” و “رقص مرگ”.