نگاه: دو کتاب «تنگسیر» و «انتری که لوطی اش مرده بود» به ترتیب به چاپ پنجم و ششم رسیدند.
صادق چوبك در 1295 در بوشهر دیده به جهان گشود، پدرش تاجر بود، در بوشهر و شیراز درس خواند و در 1316 از كالج امریكایى تهران دیپلم ادبى خود را گرفت. از همان سال به شكل رسمى به استخدام وزارت فرهنگ درآمد، و به عنوان معلم راهى خرمشهر شد. بعد به عنوان مترجم رسمى زبان انگلیسى، در وزارت دارایى، اداره روابط عمومى سفارت انگلیس و از 1328 در شركت نفت مشغول كار شد. چوبك از جوانى كار نوشتن را آغاز كرد، اندیشه هاى نویى در داستان‌نویسى داشت و در داستانهاى خود به كندوكاو در زندگى طبقات فرودست اجتماع پرداخت، او تلاش كرد تا با باززنده‌سازى لحن آنان، بدون داورى، روحیات و دنیاى بى‌رحم آنها را به تماشا نهد.
چوبك دستى هم در ترجمه داشت و آثارى از یوجین اونیل، آرتور شنیتسلر و دى اچ لارنس را به فارسى برگرداند. با اوجگیرى حزب توده در دهه بیست او برخى داستانهاى خود را در مجله مردم به چاپ رساند و سپس به همكارى با سخن به مدیریت دكتر پرویز ناتل خانلرى پرداخت. نخستین مجموعه داستانش خیمه‌شب‌بازى در 1324 چاپ شد. در 1328 مجموعه داستان و نمایش او انترى كه لوطى‌اش مرده بود منتشر شد. چاپ این آثار شهرتى براى او به بار آورد، در 1324 به دعوت دانشگاه هاروارد در سمینار این دانشگاه شركت كرد، بعد هم به دعوت كانون نویسندگان روسیه به این كشور سفر كرد. در همین سال به ترجمه كتاب كارلو كولودى نویسنده ایتالیایى به نام آدمك چوبى (پینوكیو) پرداخت.
تنگسیر كه به عقیده بسیارى شاهكار و رئالیستى‌ترین اثر چوبك است در 1342 منتشر شد. این اثر با الهام از مبارزات مردم بوشهر نوشته شده است. از تنگسیر در دهه پنجاه امیر نادرى نیز فیلمى ساخت كه از بهترین فیلم‌هاى تاریخ سینماى ایران است.
پس از تنگسیر از چوبك دو مجموعه داستان چراغ آخر و روز اول قبر در سال 1344 منتشر شدند.
رمان جسورانه سنگ صبور در 1345 چاپ شد و بر اساس همین اثر بسیارى چوبك را رمان‌نویس ناتورالیسم قلمداد كردند. در 1989 محمدرضا قانون‌پرور این كتاب را به انگلیسى ترجمه و در كالیفرنیا منتشر نمود.
بخشى از داستانهاى كوتاه وى به زبان انگلیسى ترجمه شده است.
چوبك در 1349 براى مدت یك سال به عنوان استاد مدعو راهى دانشگاه یوتا شد. در سال 1351 در كنفرانس نویسندگان آسیایى و آفریقایى در قزاقستان حضور یافت. در همین سال گزیده‌اى از آثارش توسط كمیسارف و عثمانووا به روسى ترجمه شد.
وى در 1353، پس از بازنشستگى ایران را ترك كرد، مدتى ساكن انگلستان شد و بعد راهى آمریكا شد و تا پایان عمر در آنجا زیست، پس از مهاجرتش چندان كار قلمى صورت نداد، تنها كار بازمانده او كتابى به اسم مه‌پاره بود كه ترجمه‌اى از داستانهاى عاشقانه هندى است. در سالیان پایانى عمر بینایى چشم‌هاى وى نیز كم شد. صادق چوبك در 1377 دور از دیار خود در غربت دیده بر جهان بست.