نگاه : سید فرزام حسینی: شعر، باید نخست شعر باشد، بعدا یا سیاسی است یا... اگر منظور شما از شعر سیاسی، شعری است كه بر مبنای یك ایدئولوژی فرضا چپ سیاسی پدید می‌آید، حق با شماست! اما من همیشه از سمت «چپ» خیابان عبور كرده‌ام: چپ غیر مقید! حتی خوانش من از مقوله‌های فرهنگی-هنری نیز از سمت چپ صورت می‌گیرد. من در شعر معاصر با دو مورد (مقوله؟) مشكل دارم. یكی با رایج نویسان كه در كار مسطح‌اندیشی و در نتیجه مسطح‌نگاری‌اند؛ دیگر با مقوله آوانگاردیسم! در بیانیه‌های آوانگارد‌ها نوعی آمریت و اقتدار و تحكم می‌بینم! در ساده‌ترین نمود آن...
