توضیحات

در آغاز کتاب گفتن برای زیبا شدن می خوانیم :

 

غزلنام ها

غزلنامه   9

غزلنمایش آوار آواز در آغاز   11

غزلنمایش ♥ نگفتن   14

غزلنمایش خانه   18

غزلنمایش روایت   20

غزلنمایشی ساعت به وقت آب   24

غزلنمایش ساعت سنگین   28

غزلنمایش سیاه   35

غزلنمایشی از شرم بزرگ   38

غزلنمایش دلاشوبه‌ها   43

غزلنمایش پس از تو   47

غزلنمایش ماه سر بریده   50

غزلنمایش: تنها صداست که ( در قفس ) می ماند !   53

غزلنمایش زخم ساعت دوم   62

غزلنمایش زخمگاه رنگ   65

غزلنمایش گفتن   73

غزلنمایش صد پّله تا من   78

غزلنمایش نام کوچک من   80

غزلنمایش پرده کامل   82

غزلنمایش دوباره گریه بار کرده اند!   85

یأس یاس…   88

در باره‌ی غزلنمایش زخمگاه رنگ:   91

درباره‌ی غزلنمایش خانه   93

صدا نامه   101

 

غزلنمایش یعنی: فیلم – شعر ciné poème.

غزلنما یعنی: تصویر. یعنی همان: plan  یا  shot

غزلنمای دور. غزلنمای باز یعنی:  long shot

غزلنمای درشت یا بسته یعنی: Close shot – close up

 

 

 

un ciné – poème de:                                    A film – poem by:

 

Shahyar Ghanbari

 

گفتن برای زیبا شدن

 

فیلم‌_شعری از : شهیار قنبری

و

تو…

غزلنمایشی از شاعر و خواننده‌اش…

 

تهیه‌کننده: من           Prodmcad by: me

مدیر فیلم‌برداری: من و تو Director of photography: me + you

تصویرهای به هم چسبیده کار شاعر Collages by: shahyar

به اندازه‌ی یک زندگی       Length: A life

زمان نمایش: همیشه‌ی دریا. Running time: Forever

تا همیشه‌ی ماهی.

تا همیشه‌ی صدا.

سبز باشی. سبز و آفتابی

 

 

غزلنامه

با سبزترین، با آفتابی ترین درودها.

این دفتر «فیلم _ شعر»های من است. فیلم‌هایی که با کلمه ساخته‌ام. بیت غزلنمایش است. به همراه تصویرهای به هم چسبیده.

«کولاژهای»  کار من.«collage»

در این تجربه‌ی تازه: من و تو چیزی از دست نمی‌دهیم.

دراین سفر نو ، قرار است زیباتر شویم.

غزلنمایش‌ها را باید نفس کشید. دید. در این ضیافت تصویر و صدا، هر غزلنما می‌خواهد مثل سینما، بیست و چهار حقیقت در ثانیه باشد. همان گونه که « گودار»   Godard شاعر سینما دوست می‌دارد. برای Jean-LucGodard متولد 1930 میلادی: سینما بیست و چهار حقیقت در ثانیه است.

«گفتن برای زیبا شدن» فقط یک دفتر شعر نیست. Film-Poem است.  Cinè-Poéme است. آن گونه که Andreï Tarkovski   بزرگترین شاعر سینما دوست می‌دارد. (1932-1986 آندره‌ی تارکوفسکی ).

در این تجربه هر کس ” فیلم شعر ” خود را می سازد. همه سینماگریم.  هر کس غزلنمایش خود را بر پرده می بیند. بر پرده ی خیال. بی واسطه. چونان شعری زلال. در این تجربه، قرار است همه زیبایی‌آفرین باشیم. قرار است به متن وفادار بمانیم. بخوانیم و زیباتر شویم.

از پاریس 1989 می‌خواستم هر چه زودتر این پیشنهاد را با شما قسمت کنم که نشد. این دفتر نخست «از بیست و چهار زخم عشق» نام داشت. یک بار هم «آوار آواز» شد. اما چه بهتر که نشد. چه خوب شد که به « گفتن برای زیبا شدن»  رسید.

خانم ها و آقایان. به «غزلنمایشخانه‌ی» ما خوش آمدید. صندلی شما در بهترین جای زیباترین بوسه‌ها، در ردیف ناب‌ترین غزل‌ها. وسط جهان. کنار دوربین. کنار نور. کنار رنگ‌های بهتر. کنار نفس‌های یک انسان دیگر…

 

شهیار قنبری 1997-2017