خالی بزرگ

جمیله دارالشفاهی

 رمان خالی بزرگ از آن رمان‌هایی است که دلت می‌خواهد زمان متوقف شود؛ نه مجبور شوی برای غذا خوردن کنار بگذاری‌اش و نه حتی انگشتت را بگذاری لای کتاب و سرت را بلند کنی تا عقربه‌های ساعت را ببینی که کجای دایره سرگردانند.  «نیلوفر» قهرمان و راوی را از همان سطرهای نخست رمانش می‌شناسی؛ زنی سی و چند ساله. از همان سطرهای نخست می‌فهمی که نیلوفر، یکی از زنان طبقه مرفه جامعه است که اوقاتش یا در پاساژگردی و به قول خودش شاپینگ می‌گذرد یا در آرایشگاه. گاهی هم طبق برنامه با دوستان چندین ساله‌اش دورهم می‌نشینند و فال می‌گیرند تا ببینند حلقه ازدواجی ته فنجان‌شان نشسته است یا هنوز بخت‌شان توی فنجان گیر نکرده. نیلوفر که کم از این مردها از توی فنجان قهوه‌اش بیرون نیامده، این یکی یعنی «مسعود» را اولش خیلی جدی نمی‌گیرد اما بعد که متوجه می‌شود «مسعود» چقدر دلش می‌خواهد زنی داشته باشد که ویزای اقامتش را به او دو سالی قرض بدهد تا بروند آن سوی آب و بعد جدا شوند، او هم دلش گیر می‌کند.