دیوان عبدالرزاق اصفهانی

الحذار ای غافلان زین وحشت‌آباد الحذار        الفرار ای عاقلان زین دیومردم الفرار

ای عجب، دلتان نه بگرفت و نشد جانتان ملول        زین هواهای عفن زین آب‌های ناگوار

عرصه نادلگشا و بقعه نادلپسند        قرصه‌ای ناسودمند و شربتی ناسازگار

مرگ در وی حاکم و آفات در وی پادشاه        ظلم در وی قهرمان و فتنه در وی پیشکار

امن در وی مستحیل و عدل در وی ناامید        کام در وی ناروا، راحت در او ناپایدار

ماه را ننگ محاق و مهر را نقص کسوف        خاک را عیب زلازل چرخ را رنج دوار

مهر را خفاش دشمن، شمع را پروانه خصم        جهل را بر دست تیغ و عقل را بر پای خار

نرگسش بیمار بینی لاله‌اش دل‌سوخته        غنچه‌اش دلتنگ یابی و بنفشه سوگوار

تو چنین بی‌برگ در غربت به خواری تن‌زده        وز برای مقدمت روحانیان در انتظار

بوده‌ای یک قطره آب و پس شوی یک‌مشت خاک        در میانه چیست این آشوب و چندین کارزار