باران ،دختر کردستان

نوشتۀ ناصر سلیمی

در جاده‏ای خارج از شهر کُردنشین هَولیر (اربیل) عراق، باران، دختری جوان و کاملاً خسته با موهایی ژولیده از زیر روسری‏ای که محکم به سرش بسته بود، با لباس کُردیِ رنگ‏ورورفته‏ و تا حدودی پاره‏، با دمپایی‏هایی کاملاً فرسوده، از اطراف جاده‏ای خاکی که پرنده در آن پر نمی‏زد، با قدم‏هایی سست و بی‏رمق، خودش را به کنار جاده ‏رساند. با رسیدن به جاده هرازگاهی با ترس پشت سرش را می‏نگریست. به چپ و راستش نگاه می‏کرد تا شاید ماشین یا عابری را برای کمک پیدا کند.