از ترس مست شدیم

حنیف خورشیدی

شعرهای اول من اولین بالش‌های من در شعر بود، در جاه طلبی بال می‌زدم، از تجربه‌های گوناگون سر در می‌آوردم، آنچه مرا بیشتر جذبه می‌داد سهم هنر کلامی در شعر بود و جستجوهایی در شکل و کشف عوامل سازنده‌ی آن، از خود قطعه «بر جاده‌های تهی» بگیر تا «اتود»ها، زندگی لغت و بهترین جای آن در مصرع و زندگی مصرع و بهترین جای آن در فضای قطعه که مرا به کشف اوزان تازه و استعدادهای تازه لغت می‌کشید و به پیدا کردن راهی در شعر برای پیاده کردن عواملی که در سایر هنرهای زیبا نقش زیباشناسانه دارند یعنی همان خطوط مشترکی که در مثلا نقاشی یا موزیک شکل ساز و زیبایی آفرین هستند میبایست در شعر هم جایی برای تظاهر داشته باشند.