پنجره های عوضی

گیتاگرکانی

از زبان نویسنده، رمان «پنجره‌های عوضی» به قدری با رمان قبلی‌ام تفاوت دارد که گاهی فکر می‌کنم آن را نویسنده‌ای دیگر نوشته است، یعنی زمان داستان مربوط به هفتاد سال پیش است. در شروع کار یک تریلوژی در ذهن داشتم، در واقع در این سه کتاب شخصیت‌ها مشترک نبودند، حتی حوادث هم متفاوت بود. اما یک موضوع واحد در هر سه کتاب بود که ما چگونه این گونه شدیم. من همیشه فکر می‌کنم تا وقتی به گذشته تاریخی خود اشراف پیدا نکنیم و شناختی از تاریخ و فرهنگ ایران نداشته باشیم یعنی تا به گذشته نگاه نکنیم و بتدریج پیش نیاییم به شناخت درست امروزمان نمی‌رسیم. من اصولاً در نوشتن رمان به آوردن فصل‌هایی از تاریخ اعتقاد ندارم، مگر اینکه ضرورت داستان  مرا به این کار ناگزیر کند. من معتقدم حوادث و وقایع بیرونی، وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی خودشان را در شخصیت‌های داستان نشان می‌دهند. شما این موارد را در افراد و چهره‌های مختلف داستان و در بافت جامعه در خانواده‌ها ببینید، آن وقت است که در داستان شما ریشه کرده است. تا قبل از آن ریشه ندارد. خیلی حوادث می آیند و می‌روند. برای همین در رمان فصل آخر هم شما هیچ اشاره‌ای به اوضاع جامعه و  مسائل روز نمی‌بینید.

«پنجره‌های عوضی» روایت شهر است. روایت محله وآدمهای ساکن آن است. آدمهایی که به ظاهر، آرام، اما در درون پر دغدغه‌اند. گیتا گرکانی محله‌ای را برگزیده و کنش زندگی بخشی از آدمهای آن را روایت می کند، زمان سالیان دهه‌ی پنجاه است و سایه‌ی ترس حکومت پلیسی بر ذهنها سایه گسترده، درپس زمینه اثر اگر عشق هست تصویری از مبارزات و جوشش‌های سیاسی مردم نیز دیده می‌شود.