گل رز در سفر به ستاره شمالی

سید علی صالحی

سیدعلی صالحی زاده‏ ۱۳۳۴ از شاعران شاخص شعر گفتار است. از آثار وی می‌توان به «یوماآنادا»، «پیشگو و پیاده شطرنج»، «مثلثات و اشراق‌ها»، «عاشق شدن در دیماه، مردن به وقت شهریور»، «دیرآمدی ری‌را… نامه‌ها»، «نشانی‌ها»، «سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت»، «آسمانی‌ها»، «رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود»، «ساده بودم، تو نبودی، باران بود» اشاره کرد.

آخرین عاشقانه‌های ری را»، «دعای زنی در راه که تنها می‌رفت»، «چیدن محبوبه‌های شب را تنها به باد یاد خواهد داد»، «دریغا ملا عمر…»، «از آوازهای کولیان اهوازی» (شعرهای دوران جوانی،۱۳۵۰-۱۳۵۰)، «سمفونی سپیده‌دم» و «ردپای برف، تا بلوغ کامل گل سرخ» ٬ «زندگی کن بگذار دیگران هم زندگی کنند» و «پنهانی چند شعر عاشقانه برای دو سه نفر» و «نگران نباش همه چیز درست خواهد شد» نام دیگر کتاب‌های این شاعرند

سید علی صالحی معتقد است که:

شعر زاده تعاملِ ظريفِ ميان درد و شادمانى است. نه خوش‌خوشانِ خالى‌زاد و نه غُصه‌زايىِ ذلت‌خواه، وقتى مى‌گويم درد، دردِ ديگرى داشتن است. اين اندوهِ عجيب، خود سرچشمه همه چرايى‌هاىِ انسانى است، كه براى رسيدن به پاسخِ روشن، تنها شفاىِ شادمانى را در مقام ميانجى بَرمى‌گزيند. شعر در كدام نقطه از اين مسير زاده مى‌شود؟ در لحظه تنفسِ ميانِ همين پرسش و پاسخ است كه كيمياىِ كلمات كشف مى‌شود، يعنى شعر، شعرِ مشهود، مى‌آيد تا بر همه هستى شهادت دهد، از جمله بر حضور خويش.

145,000 تومان

جزئیات کتاب

وزن 250 گرم
ابعاد 21 × 14 سانتیمتر
پدیدآورندگان

سید علی صالحی

نوع جلد

شومیز

SKU

94085

نوبت چاپ

یکم

شابک

978-964-351-918-6

قطع

رقعی

تعداد صفحه

328

سال چاپ

1393

موضوع

شعر معاصر فارسی

تعداد مجلد

یک

وزن

250

گزیده ای از کتاب گل رز در سفر به ستاره شمالی

در اين بارقه… من از درد گفتم، از درد… تنها براى رسيدن به شفا، رسيدن به شادمانى، رسيدن به شعر.

دردى از اين دست كه داشتنِ دردِ ديگرى و دردِ ديگرى داشتن است،

هم نيمى رضايت است و نيمى رؤيا.

در آغاز دفتر شعر گل رز در سفر به ستاره شمالی می خوانیم

 

به شادى!              11

دفتر اول

مهتابىِ خانه و خوابِ پرندگانى كه از بركه باران آمده بودند

به تا كى…!؟           17

ريزگردهاى مزاحمِ پاييزى      20

بَسآمدِ اين گاهى، گاهى!        22

آبى كم‌رنگِ مايل به آبى كم‌رنگ           24

يادم تو را فراموش   26

مَردم        27

روشنايى شهر نزديك است     29

اوايلِ آرامِ شب        31

دست، دست را مى‌شناسد.      33

هى مى‌پرسند كه چه؟!          35

مُلْزَم به حضور        37

پنهانى‌هاى شبِ هار              38

با جناب عالى‌ام، خودِ شما…!              40

دفتر دوم

آن سوتر روشنايىِ شهر نزديك است

اطلسِ مور             45

لكنت بر سرِ حرفِ هاست.      49

ديوار بزرگ و پُل‌هاى پيشِرو.              51

يك شعر تازه از سيدعلى صالحى         53

قدم زدن در اقليمِ عصرِ سه‌شنبه           55

چهل چراغ به سِفْرالاَسفار      57

بينِ راه      59

نزديكترِ بى‌پيدا        61

لوركا، دماوند، احمدرضا        63

مثلِ مَلافه‌هاى تازه   65

به قولِ يكى از پيامبرانِ عبرانى             67

اوقاتِ ارغوانىِ همان هميشه هرگزها      69

نصيحتِ مخفى قليلى مردمِ بيكار.          71

بابِ ميل، آ…!         73

به انتخابِ شما        74

سؤال نكن، فقط برگرديم.       76

يك نفر به من پاسخ خواهد داد!           77

مشكل همين‌جاست              78

دفتر سوم

ايلويى… ايلويى… لَما سَبَقْتَنى…؟!

نرسيده برگرديد شما             83

تمام         84

معارفه مرگ           85

تَلألؤِ تاريكى در آب              87

نقطه‌چينِ لعنتىِ چند تا دُرُشتِ ديگر      89

تَنازُعِ رُخ   91

قُله‌ترين ريگِ راه به راه         93

باز هم، و همين، تَرينِ عالىِ مَشَنگ       95

الزامِ مطلق است      97

ديدم شاعرى با سَرِ بُريده خويش در دست، رو به دريا مى‌دَوَد.         100

هيس!       102

مردمى كه شعر نمى‌خوانند.     103

عاشقانه دو نيمه از رُخِ تمام    104

وقوعِ وى   106

گير مى‌دهند گاهى   108

دفتر چهارم

از ديدنِ رؤياها نهراسيد گُلِ رُز… نامِ ديگرِ رىراست

دواير و زوايا           113

بحرِ رَجَزِ راه           115

اَزَلا… به زاى ِ زا، به وَزا…!      118

يادآورى، و اميد…    119

قبول!       120

كسانى از همين كوچه            122

به ماسَوا    124

خاصّا به خَشيَّت      126

كمتر به ساعتِ خود نگاه كنيد             128

خودتان خواسته بوديد           130

دفتر پنجم

مزاميرِ عَهدِ عبور و دور ماندهاى ميانِ دريا و گرگ

موى گرگ و دندان شكسته دريا          133

سفر، صبورى، و راه…           135

سرانجام    137

بُريده بريده… لُكْنتِ لاليا         139

يكى از همين شب‌ها، يكى از همين روزها           141

فلكه چهار شير       143

كدام يكى…!؟          144

سياه و سفيد، فردين، گنج قارون و ميدان هِرَوى   146

خيلى فحش!          149

پاييز، دزدِ پروانه‌هاست          151

براى بهمن              153

سيانور، سپيده‌دَم، مصطفى       156

گلوى ِ گريسته انار   158

تا آخر دنيا             160

قدم زدن در تنها خيابانِ m.i.s                  165

خاكسپارى ِ صبحِ گندم          167

پرانتزها     169

ريحانگى‌هاى هزار هوا          171

يك چيزى…           173

دفتر ششم

همانطور كه پيشتر گفتم درخت… خواهر دارد و اَبر مَحْرَمِ باران است.

باز هم انار، اين بار… برهنه در باران      179

همين كه هست!       181

عينِ واقع   182

خَرابا… به كُنْ فَيَكُن              185

وارياسيونِ وى‌ها      187

دويدن از پىِ مُبْهَماتِ سا        189

باز هم از سرِ اتفاق   191

از بى‌وَرا    193

بِالله… فراغتى و كتابى!           196

اِلا…!        198

كَنْ كَنِ مالا…          201

دفتر هفتم

بلافاصله… بعد از آن نقطه ناچيز عبارتِ آزادىِ آدمى آغاز مىشود.

زى به اورادِنا…!       209

گرگ، سايه روشن، شَفَقِ شمالى           211

با            213

شاعر، و… زاده رودها به راهِ وَرا           214

لاتَظْلِمُوا!   216

شهودِ كبريا             218

به جست‌وجوى ِ آن لغت ِ لامحال         221

جِنِّ مادينه، ماه، و سايهْروشنِ گرگ      224

زَنا، سَرارا، زَبَر به ذهنِ سروش.            225

يا تَوَسُّلِ الى به صبح!            227

مرگ، شعر، غيابِ بزرگ       230

كرانه‌هاى بالاتر…     232

ارابه اورادها           234

به روزگارِ بى‌غمخوارِ آدمى     235

سوريا… سوختهْزارِ بزرگ       237

به شادى!

 

 

 

 

به شادى، به شادىِ شما!

شادىِ شما آرزوىِ آرمانىِ من است، و دعاىِ من است كه ديگر با هيچ انسانِ نوميد، انسانِ افسرده، انسانِ بى‌فردا مقابل نشوم. ويرانگر است دردى از اين دست كه دردمند… مقابلِ تو باشد و تو را هيچ راه و درمانى به تدبير نباشد.

انسان آمد تا اميد بيايد، تا شادمانى بيايد، تا شعر، تا عشق، تا آزادىِ آدمى بيايد. اين همه موهبت ميسّر نمى‌شود، مگر آن‌كه تو «درد» را با همه حضور و وجود و جانت درك كرده باشى. بايد درد را چنان دريابى ، كه درد… تو را شايسته شادمانى بشمارد.

اين گفتم كه بگويم «شعر» مولودِ هماغوشىِ همين دو رخسارِ رُخ به رُخ است: شادمانى و درد، درد و شادمانى. اين دو داشته چون به هم درآيند، درايتِ هستى را در مقامِ زمزمه مى‌زايند: زندگىِ شعر، و شعرِ زندگى!

ما… در درد و شادمانى زاده مى‌شويم. ما… در گريه خويش و در شادمانى ديگران به دنيا مى‌آييم، ما… در شادمانىِ خويش و در گريه

ديگران مى‌ميريم. رفتن، رهايى از دردها هم هست! دو سوى اين فرآيندِ فَره‌بخش، درد است و اشتياق است، حيرتِ اَزَل است و باورِ اَبَد است، ما ميان حيرتِ اَزَل و باورِ اَبَد به شعر مى‌رسيم. شعر عطيه عجيبِ همين دو امكان است، يعنى امكانِ ناممكن‌هاست. ما وارثِ اندوهِ اَزَل هستيم؛ فرمانرواىِ فهمِ اشتياق، فهمِ شور و دركِ جليلِ شادمانى.

دردِ راه و شادمانىِ منزل، فرصتى كه به واسطه واژه، گاه خويش را در خوابِ شعر نشان مى‌دهد. آدمى… دردِ سخن دارد، و نيز از راهِ كلمه مى‌خواهد كاشفِ شادمانى باشد، كه هم هست و هم اهلِ شَوَد است. فاصله ميان درد تا درد را شادمانى تصرف مى‌كند، و شعر سفيرِ همين تصرف است. فرصتى فرافهم ، كه ما شاعران به آن «وقتِ وقت» مى‌گوييم؛ وقتِ شهود، وقتِ شادمانگى، وقتِ آفرينش، وقتِ شعر.

شعر زاده تعاملِ ظريفِ ميان درد و شادمانى است. نه خوش‌خوشانِ خالى‌زاد و نه غُصه‌زايىِ ذلت‌خواه، وقتى مى‌گويم درد، دردِ ديگرى داشتن است. اين اندوهِ عجيب، خود سرچشمه همه چرايى‌هاىِ انسانى است، كه براى رسيدن به پاسخِ روشن، تنها شفاىِ شادمانى را در مقام ميانجى بَرمى‌گزيند. شعر در كدام نقطه از اين مسير زاده مى‌شود؟ در لحظه تنفسِ ميانِ همين پرسش و پاسخ است كه كيمياىِ كلمات كشف مى‌شود، يعنى شعر، شعرِ مشهود، مى‌آيد تا بر همه هستى شهادت دهد، از جمله بر حضور خويش.

در اين بارقه… من از درد گفتم، از درد… تنها براى رسيدن به شفا، رسيدن به شادمانى، رسيدن به شعر. دردى از اين دست كه داشتنِ دردِ ديگرى و دردِ ديگرى داشتن است، هم نيمى رضايت است و نيمى رؤيا.

ما بايد براى كشفِ شادمانى، هم از كرامتِ كلمات… يعنى شعر مدد بجوييم، تا با درد عليه درد برخيزيم.

بارى… به شادى، به شادىِ شما، كه شادىِ شما آرزوى آرمانىِ من است. شادىِ شما كه شفاىِ شعر من است و شعر من… كه به راهِ عشق، و عشق… كه تمرينِ آماده‌باشِ باران است.

          دى ماه  1389

                بيمارستان سرخه حصار – جاده دماوند

 

 

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “گل رز در سفر به ستاره شمالی”