نگاه: آزاده کاظمی : او سال‌هاست در اهواز ساکن است و گاهی می‌آید تهران. شاعر خوش‌سخنی است. وقتی حرف می‌زند حتما آدم را سرحال می‌آورد با تعریف‌هایی که از زندگی دارد. آخرین کتابی که منتشر کرده بود «سب‌بابه» نام داشت از این کتاب تا کتاب بعدی‌اش فاصله‌ای سه، چهارساله بود تا بالاخره طلسم انتشار شعرهای او شکسته بشود و کار جدیدی از او بخوانیم. او زبانی ویژه دارد که خاص خودش است؛ شعری با جهانی ویژه. وقتی به او زنگ می‌زنم از کتابش می‌پرسم که امسال انتشارات نگاه منتشرکرده با نام «به حکمت مخروبه»؛ این کتاب را از نمایشگاه خریده‌ام با طرح جلدی که اردشیر رستمی کشیده و شعرهایی که ادامه مسیر شعری هرمز است. می‌پرسم نمایشگاه چطور بود که میگوید: «جالب نبود. همه می‌گویند خلوت بود اما از کتاب استقبال خوبی شد. کسانی که هر سال در نمایشگاه بودند می‌گفتند از همیشه سبک‌تر بوده.» به سبک‌تر فکر می‌کنم که نمایشگاه سبک‌تر یعنی چی؟ و بعد به این نتیجه می‌رسم که او هرمز است، هرمز علی‌پور با ادبیات ویژه خودش با رفتار زبانی ویژه و منحصربه‌فردی که دارد. از کتابش می‌پرسم که میگوید: «امسال دو کتاب در نمایشگاه داشتم.» اصلا آن کتاب را ندیده‌ام. به او می‌گویم: «یکی که در انتشارات نگاه درآمده. آن یکی را کدام ناشر درآورده؟» بعد میگوید که آن کتاب را انتشارات نوید شیراز منتشر کرده و اسمش را هم گذاشته «به گرمسیر»، اسم کتاب را که می‌شنوم هوای خوزستان و گرمای جنوبی شاعر می‌خورد توی صورتم و بعد فکر می‌کنم در گرمسیر چه اتفاقی می‌افتد که خودش درباره کتابش میگوید: «به گرمسیر، درواقع صد شعر است که تفکرات من است نسبت به انسان. به شرایط طبیعت و عشق و مرگ و همه این چیزها.» دقیقا همه اینها المان‌های شعری او هستند، بعد ادامه می‌دهد: «در این شعرها اندکی هم سمت و سوی مسائل روز و روزمره است. نه اینکه در این شعرها زبانش به سمت زبان روزمره رفته باشد در کل حال و هواها روزمره هستند، زبان، زبان خودم است.» این کتاب را ندیده‌ام ولی علی‌پور میگوید صدشعر در این کتاب است. اما کتاب «به حکمت مخروبه» که صد و چهل، پنجاه شعر را در خودش جا داده که شعرهای سال‌های ۸۹ تا ۹۰ اوست. هرمز درباره این کتاب میگوید: «به اعتقاد خودم غیر از چند شعر که در این کتاب حالت عاشقانه و عاطفی دارند و ساده‌تر هم بیان شده‌اند، باقی شعرها ادامه مسیر کار خودم است. ممکن است تکاملی در شعرها باشد و ممکن هم هست نباشد. این را باید مخاطبان بگویند.» بعد هم درباره ویژگی کارهایش میگوید: «اینها نوعی از شعر است که من با توجه به تجربیات شعری و فرآیند زندگی و سلیقه خودم نوشته‌ام و بیشتر از آنکه نگران نقد و نظر باشم سعی کرده‌ام به نگاه خودم متکی باشم و نظر خودم را نوشته‌ام. اینها شعرهایی است که تجربیات خودم است و متوجه این هستم که شعر چیزی غیر از هستی خودش ندارد.» امسال برای علی‌پور سال پرکتابی بوده و بعد از چند سال که از او کتابی نخوانده‌ایم این دو کتاب می‌تواند روزهای شاعرانه خوبی را برایمان به ارمغان بیاورد. مجموعه شعرهایی که هرمز علی‌پور تا به حال منتشر کرده است عبارتند از: «کودک و کبوتر»، «نرگس فردا»، «سپیدی جهان»، «الواح شفاهی»، «اوراق لاژورد»، «علف یونان به لغت عذرا»، «۵۴ به دفتر شطرنجی» و «فاخته هیمالیا».
