نفرت نوبهاران آخرین رمان بختیار علی است که با ترجمه‌ی آراکو محمودی، برای اولین بار در سال ۱۴۰۴ توسط نشر نگاه منتشر شده است. این رمان، داستانی پیچیده و چندلایه را روایت می‌کند که در آن رابطه میان قدرت، خشونت، جنسیت و حافظهی تاریخی به تصویر کشیده می‌شود. در مرکز روایت، گیلاس نوبهاران قرار دارد؛ زنی که حضور جسمانی‌اش محدود است اما از طریق عکسی برهنه، سرنوشت همه‌ی شخصیت‌ها و جریان داستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این عکس، نه تنها محرک اصلی روایت، بلکه نمادی از میل، سلطه و مقاومت است که خواننده را با پرسش‌هایی عمیق درباره‌ی قدرت، جنسیت و حافظهی جمعی روبه‌رو می‌کند.
رمان با ساختار ساده‌ی خود، که شامل ۱۲ داستان مستقل است، با تکرار موتیف‌هایی همچون عکس برهنه، عشیره و انتقام، تدریجاً تصویرِ جامع و پیچیده‌ای از جامعه و شخصیت‌ها ارائه می‌دهد. نفرت نوبهاران با ترکیب روایتِ چندلایه، تحلیل روانشناختی شخصیت‌ها، زیبایی‌شناسی خشونت و بازنمایی بدن و تصویر، خواننده را به دنیایی دعوت می‌کند که در آن هر برههای از تاریخ، هر رویداد، کنش و واکنش و هر تصویر، انعکاسی از روابط پیچیده‌ی قدرت و حافظه است. این اثر، هم نقدی است بر سلطه و خشونت اجتماعی-سیاسی و هم داستانی پرکشش و شاعرانه و بی‌رحم که خواننده را تا آخرین صفحه درگیر می‌کند و به دنبال خود می‌کشاند.
نفرت نوبهاران تصویری هولناک از قدرتِ مخربِ «آبرو»، «ناموس» و «تصویر» در جامعه‌ی سنتی ارائه می‌دهد. یک عکس برهنه نه تنها زندگی یک زن (گیلاس نوبهاران) را نابود می‌کند، بلکه سه نسل از خانواده‌ها، قبایل، و حتی جریان‌های سیاسی و مذهبی را به ورطهی خیانت، کشتار، جنون و فساد می‌کشاند. در پایان، با نابودی عکس‌ها، گذشته پاک نمی‌شود؛ چراکه «نفرت نوبهاران» در حافظهی جمعی باقی می‌ماند.
کتاب نفرت نوبهاران نوشتۀ بختیار علی ترجمۀ آراکو محمودی موسسه انتشارات نگاه