کتاب «هنر در مقام الهیات: از عصر پسامدرن تا قرون وسطی» نوشتۀ آندرئاس آندرئوپولوس، اثری بنیادین است که به بررسی پیچیدگی‌های رابطه بین هنر و دین در طول تاریخ می‌پردازد. آندرئوپولوس با استفاده از رویکردی دوگانه، که ناشی از تخصص او در الهیات و پیشینه‌اش به‌عنوان یک موسیقی‌دان حرفه‌ای است، تحلیلی جامع از تحول نقش هنر در فرهنگ مسیحی ارائه می‌دهد. وی نشان می‌دهد چگونه هنر در مسیحیت شرقی و غربی مسیرهای متفاوتی را طی کرده است. او در این کتاب استدلال می‌کند که ماهیت مقدس هنر در اواخر قرون وسطی کمرنگ شد و این تغییر منجر به تحولی بنیادین در نقش هنرمند شد؛ به طوری که هنرمند دیگر به‌عنوان واسطه‌ای الهی در نظر گرفته نشد، بلکه به خالق مستقلی تبدیل شد. با ردیابی زمینه‌های تاریخی، فلسفی و الهیاتی هنر از دوران باستان تا عصر پست‌مدرن، آندرئوپولوس تحلیلی جامع از چگونگی شکل‌گیری این تحولات و تأثیر آن‌ها بر بیان هنری و درک معنوی ارائه می‌دهد.
کتاب به فصل‌های کلیدی متعددی تقسیم شده است که به بررسی تکامل هنر مذهبی و تأثیرات مهم سنت یهودی، فلسفه یونانی و شمایل‌نگاری بیزانسی می‌پردازد. آندرئوپولوس انواع مختلفی از هنر، به ویژه شمایل‌های شرقی، را تحلیل می‌کند و آن‌ها را برای درک الوهیت و دعا ضروری می‌داند. این شمایل‌ها در برابر ارزش‌های زیبایی‌شناختی رایج در قرون وسطای غربی قرار می‌گیرند. تحلیل او به انتقادی از روایت‌های سنتی درباره تاریخ هنر ختم می‌شود و به ویژه به تأثیر شخصیت‌هایی مانند لئوناردو داوینچی بر برداشت‌های هنر مذهبی می‌پردازد.
در بخش‌های پایانی آندرئوپولوس به بررسی تأثیرات تفکر پست‌مدرن بر هنر معاصر می‌پردازد و از منظر مفهوم «مرگ مؤلف» رونالد بارت به این موضوع نگاه می‌کند. او ادعا می‌کند که این تغییر، به تعامل دوباره‌ای با مضامین معنوی در هنر منجر شده است. او همچنین بیان می‌کند که هنرمندان مدرن در حالی که در فضای پست‌مدرن فعالیت می‌کنند، تلاش دارند ابعاد مقدس آثار خود را دوباره برقرار کنند.
در واقع او با اشاره به این بازگشت علاقه به معنویت، نقش هنر در تسهیل تجربه‌های معنوی را در فرهنگ معاصر برجسته می‌سازد. او معتقد است که اگرچه دین سنتی ممکن است در حال افول باشد، جست‌وجوی معنا همچنان ادامه دارد و هنر به‌عنوان ابزاری قدرتمند برای کاوش در این ابعاد معنوی ظاهر شده است. او استدلال می‌کند که تجربه زیبایی‌شناختی می‌تواند مسیری برای درک و ارتباط با الوهیت فراهم کند که از محدودیت‌های آنچه به عنوان دین نهادینه شده فراتر می‌رود.
این کتاب فرصتی عالی برای درک عمیق‌تر تعامل میان هنر و معنویت ارائه می‌دهد. آندرئوپولوس با ترکیب دیدگاه‌های تاریخی و فلسفی، کاوشی بی‌نظیر در مورد چگونگی تغییر کارکرد هنر از وسیله‌ای برای بیان الهی به ابزاری سکولار ارائه می‌دهد. خواننده با خواندن این کتاب به درکی غنی‌تر از تأثیرات متقابل فرهنگ، الهیات و زیبایی‌شناسی خواهد رسید.