کتاب «سخن‌پردازی در مقام فلسفه: سنت انسان‌باوری» اثر ارنستو گراسی اثر پژوهشی است حول مفاهیم ریشه‌ای سخن‌پردازی و نقشی که در شکل‌گیری و توسعه فلسفه ایفا می‌کنند. گراسی در این اثر مهم، به چالش‌های ناشی از تفکرات مدرن پرداخته و می‌کوشد اثبات کند که سخن‌پردازی نه‌تنها یک ابزار زبانی که راهی برای شناخت جهان است. او معتقد است که زبان و سخن‌پردازی می‌توانند شناخت و اندیشه را فراتر از حدود منطق و استدلال عقلی سوق دهند، و این خود پرسشی است که او در برابر فلسفه عقل‌گرای مدرن مطرح می‌کند.
گراسی با تکیه بر آرای متفکرانی چون ارسطو و اندیشمندان رنسانس ایتالیا، و حتی با نگاهی به سنت‌های پیشا افلاطونی، سعی دارد نشان دهد که سخن‌پردازی چگونه به عنوان پایه و اساسی فلسفی، می‌تواند ما را به سمت فهمی عمیق‌تر از هستی و حقیقت هدایت کند. او تاکید می‌کند که زبان، به عنوان ابزار اصلی بیان انسان، دارای نیرویی است که می‌تواند به سطوحی از شناخت و معنا برسد که فلسفه صرفاً بر اساس منطق قادر به دسترسی به آنها نیست.
گراسی در «سخن‌پردازی در مقام فلسفه: سنت انسان‌باوری» ابتدا به تاریخچه و فلسفۀ سخن‌پردازی پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه از دوره‌های باستان، به‌ویژه نزد ارسطو، بلاغت نقشی فراتر از یک ابزار صرف داشته است. در ادامه نگاهی ویژه به فیلسوفان رنسانسی چون جیوردانو برونو و نیکولو ماکیاولی دارد که به نوعی بنیان‌های سخن‌پردازی جدیدی ارائه کردند و از طریق زبان و استعاره، قدرت تفکر را توسعه دادند. او بیان می‌کند که ریشه‌های شناخت در حقیقت زبانی است، و این زبان است که به ما توانایی تخیل، خلق معنا و حتی کشف واقعیت را می‌دهد.
او در انتقادی صریح به فلسفۀ مدرن، بر این باور است که تکیه بر منطق و تحلیل محض، محدودیتی در درک واقعیات بشری و هستی‌شناسی ایجاد می‌کند. فلسفه‌ای که صرفاً به‌دنبال اصول ریاضیاتی و استدلال‌های خشک باشد، از نگریستن به تجربه‌های شهودی و خلاقیت زبانی محروم است. او معتقد است که در دنیای مدرن، بسیاری از اندیشمندان فراموش کرده‌اند که زبان ابزاری است برای لمس و تجزیۀ تجربیات بشری که ممکن است از طریق منطق صرف نتوان به آنها دست یافت.
گراسی با مهارت، مرزهای بین سخن‌پردازی و فلسفه را محو کرده و آنها را به گونه‌ای به هم پیوند می‌زند که خواننده درک جدیدی از رابطه بین کلمات، ایده‌ها و حقیقت پیدا می‌کند. برای علاقمندان به فلسفه‌های انتقادی و کسانی که به دنبال درکی فراتر از ساختارهای فکری مرسوم هستند، این کتاب یک مرجع عالی است. همچنین با توجه به اینکه فلسفه مدرن بر منطق و استدلال متمرکز است، «سخن‌پردازی در مقام فلسفه: سنت انسان‌باوری» می‌تواند نقطه شروعی برای افرادی باشد که مایلند به تاثیرات فرهنگی و فکری زبان در ساخت و پرداخت اندیشه توجه کنند. این کتاب به‌ویژه برای دانشجویان فلسفه، زبان‌شناسی و کسانی که به تاریخ تفکر و نظریات ارتباطی علاقه دارند، بسیار ارزشمند است.