«گزارش یک آدم‌ربایی» اثر گابریل گارسیا مارکز که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، روایتی واقع‌گرایانه و جذاب از یکی از تاریک‌ترین دوره‌های تاریخ کلمبیا در اوایل دهه ۱۹۹۰ است. کتاب روایتگر ماجرای آدم‌ربایی‌های گروه‌های مافیایی و مواد مخدر کلمبیا در دهه ۱۹۹۰ میلادی است. مارکز داستان را با محوریت آدم‌ربایی‌های کارتل‌های مواد مخدر به‌ویژه پابلو اسکوبار، رهبر کارتل مدئین، شروع می‌کند. قربانیان این آدم‌ربایی‌ها، روزنامه‌نگاران و افراد برجسته‌ای هستند که به دلایل مختلفی هدف این جنایات قرار گرفته‌اند.
کتاب عمدتاً بر تجربۀ ماریجاچی نایلیو، همسر یک وزیر سابق و خبرنگاری سرشناس تمرکز دارد که ماه‌ها اسیر قاچاقچیان بود. مارکز با جزئیاتی دقیق و روان‌شناختی به توصیف احساسات، ترس‌ها و تلاش‌های قربانیان و خانواده‌های آنان در طول این دوران دشوار می‌پردازد. در عین حال، کتاب زمینه‌های سیاسی و اجتماعی‌ای که این آدم‌ربایی‌ها در آن رخ داده را نیز بررسی می‌کند.
گابریل گارسیا مارکز در این کتاب نشان می‌دهد که فراتر از یک نویسندۀ داستانی، چقدر در ثبت واقعیت‌های تاریخی و اجتماعی مهارت دارد. او با زبانی دقیق و بی‌پرده، اما در عین حال با هنری شاعرانه، داستانی تکان‌دهنده از خشونت و ترس برای مخاطب تعریف می‌کند. مارکز موفق می‌شود تا با ترکیب گزارش‌گری عمیق و روایت‌گری جذاب، خواننده را به قلب وقایع بکشاند و احساسات عمیقی را در او برانگیزد. قدرت این کتاب در این است که روایتی انسانی و دقیق از قربانیان ارائه کند و نشان دهد چگونه این افراد در دنیایی از خشونت و ترس، امید به رهایی را حفظ می‌کنند.
یکی از جنبه‌های برجسته اثر، تحلیل دقیق مارکز از وضعیت اجتماعی و سیاسی کلمبیا در آن دوران است. او به بررسی نقش دولت، سیاست‌مداران و کارتل‌های مواد مخدر در ایجاد فضای خشونت‌آمیز می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه ترکیب قدرت‌های اقتصادی و سیاسی به تقویت خشونت منجر شده است. «گزارش یک آدم‌ربایی» تصویر تلخی از جامعه‌ای است که در آن دولت، رسانه‌ها و مردم در دام ترس و زورگویی گرفتار شده‌اند.
گرچه کتاب یک اثر مستند است، اما مارکز توانسته با بهره‌گیری از هنر داستان‌پردازی خود، خواننده را مجذوب کند. کتاب با وجود مستند بودنش، مانند یک رمان هیجان‌انگیز و دلهره‌آور خوانده می‌شود. توصیف‌های جزئی و عمیق از زندگی روزمره قربانیان، فضاسازی‌های دقیق از مکان‌های اسارت و تحلیل‌های روان‌شناختی از شرایط روحی آدم‌ربایان و گروگان‌ها، همگی بر کشش داستانی اثر افزوده‌اند.
طرفداران قلم گارسیا مارکز به‌خوبی می‌دانند که او همواره قادر به ایجاد تعادل بین زیبایی ادبی و محتواهای دشوار و حساس است. در این کتاب نیز این توانایی به‌وضوح مشاهده می‌شود. «گزارش یک آدم‌ربایی» تجربه‌ای است که در آن هنر و واقعیت به‌زیبایی ترکیب شده‌اند.
کتاب ما را به دنیایی می‌برد که در آن ترس و وحشت بر زندگی مردم سایه افکنده و چگونگی تأثیرات روانی این خشونت‌ها بر جامعه را به‌تصویر می‌کشد. این اثر به‌نوعی یک مستند اجتماعی است که تأملات بسیاری را در مورد مفهوم قدرت، ترور و انسانیت در شرایط دشوار برمی‌انگیزد.