روزنامه آرمان ملی در ستون کتاب رمان خود به معرفی رمان ” دریا و زهر ” نوشته شوساکو اندو
درباره کتاب ” دریا و زهر ” : تشریح ظرفیت انسان‌ها برای شر
در اعماق رمان «دریا و زهر» که در سال ۱۹۵۷ نوشته شده، شیفتگی شوساکواندو به جامعه ظاهرا آرام و متمدن ژاپن پس از جنگ به تصویر کشیده شده، که هنوز هم از وقایع ناخوشایند جنگ اقیانوس آرام رنج می برد. حتی یک متصدی بی آزار پمپ بنزین هم ممکن است کهنه سربازی باشد که کمتر از یک دهه پیش در کشتارهای وحشیانه در خط مقدم شرکت داشته است.
در داخل کشور نیز، تلفيق بمباران های بی رویه در زمان جنگ، تبلیغات دولت و افزایش بی تفاوتی به مرگ باعث از بین رفتن قطب نمای اخلاقی ای شدند که یکی از بدنام ترین جنایات جنگی را رقم زد: زنده شکافی هایی که با عنوان تحقیقات پزشکی در بیمارستان فوکوئوکا روی خلبان های اسیر شده آمریکایی انجام شد.
اندو ما را به سفری در زندگی افراد دخیل در این آزمایش ها – از پزشکان گرفته تا پرستاران و مستخدمين – می برد و دانش خود درباره مکان هایی همچون منچوری استعماری و کوه روکو در کوبه را با چیرگی برای ساخت پس کرانه شخصیت ها به کار می گیرد.
با در نظر گرفتن این رمان در طول مسیر شغلی طولانی و برجسته اندو، درون بینی داستان رشد می کند. تمرکز اصلی داستان متوجه سوگورو است؛ پزشکی که به دلیل مشارکت در زنده شکافی تحت فشار قرار گرفته و اندو شیفته بررسی این است که چه چیزی موجب می شود مردم عادی در چنین اعمال شنیعی مشارکت کنند. ۲۹ سال بعد، او در شاهکار خود با نام «رسوایی»، نام سوگورو را برای شخصیت همزاد خود به کار می برد و اعتراف می کند که همه ما در اعماق وجود خود استعداد سازش با اعمال بی رحمانه و فساد را داریم.
«دریا و زهر» از چند دیدگاه مختلف نقل می شود، اما عمدتا داستان سوگورو و تعامل او با یکی از انترنها به نام تودا و معدود دکترها و پرستارانی را که با آنها کار می کند دنبال می کند. سوگورو بیماران مبتلا به سل را معالجه می کند و نسبت به زن سالخورده‌ای که در حال مرگ است از خود دلسوزی نشان میدهد. هنگامی که او پی می برد که سایر پزشکان قصد دارند به منظور پژوهش عمل جراحی را روی آن زن اجرا کنند، سوگورو دچار کشمکش درونی میشود.
در مقدمه رمان، خوانندگان با مردی ساکن حومه شهر توکیو آشنا می شوند که نیازمند داروهای التهاب ریه است. سوگورو تنها پزشک محله است، اما از نظر آن مرد فردی بسیار عجیب به نظر می رسد. و سپس او به حقایق مرتبط به زندگی سوگورو و مشارکت او در جنایات جنگی صورت گرفته در دانشکده پزشکی پی می برد. هنگامی که او در این باره با سوگورو مواجه می شود، روایت کتاب تغییر کرده و وقایع گذشته از دیدگاه سوگورو را به صورت سوم شخص بیان می کند. کمی بعدتر روایت کتاب به اول شخص تغییر می کند و داستان پرستاری به نام اوئه دا را بازگو می کند،
سپس در فصل بعد پیش از بازگشت به داستان سوگورو از دیدگاه سوم شخص، از دیدگاه تودا به بیان وقایع به صورت اول شخص می پردازد.
معرفی شخصیتها از طریق کارشان در بیمارستان مسلولین نشان دهنده این است که آنها تا چه میزان کرخت و بی احساس شده یا به مسیری رانده شده اند که لزوما دیگر به دنبال پیشرفت شغلی نیستند. وضعیت بیمارستان به گونه ای نیست که آن را محیطی بهداشتی در نظر بگیریم، که می تواند با دوران وقوع این وقایع و فرهنگ آن زمان یا هردوی اینها مرتبط باشد و نیز رفتار بسیار ناخوشایندی با بیماران دارند. بیماران، به ویژه بیماران | بهزیستی، به عنوان باری سنگین یا سوژه های پژوهشی احتمالی تلقی می شوند که می تواند منجر به ارتقای پزشکان شود.
پزشکان ارشد از سوگورو، تودا و اوئه دا می خواهند تا در برخی پژوهش های مهم که شامل زنده شکافی هشت اسیر آمریکایی می شود، شرکت کنند. هنگام پژوهش روی بیماران مبتلا به سل میشد استدلال کرد که آنها به هر حال خواهند مرد، اما اکنون از آنها خواسته می شود که با هدف پیشبرد علم و ترقی این پزشکان، هشت جوان سالم کشته شوند. از این سه نفر خواسته می شود – بدون اجبار – تا مشارکت داشته باشند و هر سه موافقت می کنند، هرچند سوگورو کمی مردد است.
داستان «دریا و زهر» برگرفته از وقایع حقیقی است که در سال ۱۹۴۵ در دانشگاه سلطنتی کیوشو رخ داده؛ وقایعی که موجب وحشت هر خواننده ای می شود. این کتاب چشم های شما را درباره جنبه دیگری از جنگ جهانی دوم باز می کند و موجب می شود تا تفکر و بحث بسیار در مورد اخلاق پزشکی، گناه و وجدان در شما شکل بگیرد.
دریا و زهر
دریا و زهر
https://negahpub.com/shop/fictions/foreign-fictions/%d8%af%d8%b1%db%8c%d8%a7-%d9%88-%d8%b2%d9%87%d8%b1-%d8%b4%d9%88%d8%b3%d8%a7%da%a9%d9%88-%d8%a7%d9%86%d8%af%d9%88/