نگاه : کتاب «تاریخ سخت‌کشی» روایت دردناک برخورد شاهان با تبهکاران و مخالفان، این روزها با استقبال مردم در لیست پرفروش‌های ناشرش قرار گرفته است.
به گزارش خبرآنلاین، کتاب «تاریخ سخت‌کشی» نوشته عباسعلی غفاری داستان قساوت و سخت‌کشی یا شکنجه را در تاریخ ایران بازخوانی کرده و با بیرون‌کشیدن وقایع تامل برانگیز و گاه تاسف‌بار از دل تاریخ، نشان داده که شکنجه و انتقام یکی از روش‌های رایج حکام ایرانی علیه تبهکاران و برخی مخالفان بوده و در این راه هیچ کوتاهی، فراموشکاری و یا گذشت از جانب آنان مشاهده نمی‌شده است.
نویسنده در این کتاب، پرده از گوشه نازیبای تاریخ ایران کنار زده و نشانی‌های بسیاری را برای شناخت انحطاط اخلاقی و خشونت نزد پادشاهان ایرانی در اختیار مخاطب قرار داده و وقایع دوره‌های مختلفی را بازگو کرده که به نوعی سیر تطور چاپلوسی، دروغگویی، صوفیگری، پیمان‌شکنی و… را در تاریخ کشور مرور کنیم.
نویسنده در مقدمه کتاب به این موضوع اشاره می‌کند که سخت‌کشی با شکنجه تفاوت دارد و وعده می‌دهد که به‌زودی تاریخ شکنجه در ایران را هم به چاپ بسپرد. او انواع سخت‌کشی‌ها در ایران را با مراجعه به اسناد و مدارک و منابع تاریخی روایت می‌کند؛ از سخت‌کشی‌های ثبت شده در تاریخ ایران نمونه‌هایی را نقل می‌کند و می‌نویسد: «سخت‌کشی بخشی از تاریخ است و با گذشت زمان از سختی آن تا اندازه‌ای کاسته شده اما کنار گذاشته نشده است.»
در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:
«تاریخ به یاد دارد که با رفتن پادشاهی، خلیفه‌ای، فرمانروایی، مردم چه شور و شادی‌ها از خود نشان داده‌اند و پایکوبی و دست‌افشانی کرده‌اند و سر از پای نشناخته‌اند. به پیشواز پادشاه، خلیفه، فرمانروای تازه رفته‌اند و آفرین‌ها گفته‌اند و ای بسا، برای او خون‌ها داده‌اند و جانفشانی‌ها کرده‌اند، به او سر سپرده‌اند، وفا کرده‌اند و ستم دیده‌‌اند؛ اما شکیبایی پیشه ساخته‌اند تا روزگار او نیز به سرآید و آن دست‌افشانی و پایکوبی در رفتن او نیز انجام بگیرد و گاهی برای بردن او چه خون‌ها که نداده‌اند و چه خانمان‌هایی که بر باد نرفته است.»
«بریدن اندام»، «سوزانیدن و کباب کردن»، «پاره پاره کردن»، «زنده به گور کردن»، «زیر تازیانه و چوب کشتن و خرد کردن سر با گرز»، «خفه کردن» شیوه‌هایی بوده که در این کتاب شرح داده شده است. شیوه‌هایی برای آنانی که در ساختار قدرت بوده‌اند تا مخالفانشان را از میان بردارند و البته گاه چرخ روزگار چرخیده است و آنان که در مسند بوده‌اند، از اریکه قدرت به زیر آمده و خود دچار چنان سرنوشتی شده‌اند که روزگاری بر مخالفان روا داشته‌اند و عده‌ای دیگر ایشان را سخت کشته‌اند.
علاوه بر انواع کشتن که در بالا ذکر شد، «بستن به دم اسب و بستن به درخت»، «در دیگ جوشان انداختن و در نمد پیچیدن»، «جوال دوز بر زبان زدن»، «در پوست خام گذاشتن؛ زیرپای پیل انداختن» فصل‌های کتاب «تاریخ سخت کشی» را تشکیل می‌دهد. مؤلف ذیل هر بخش به بیان مصداق‌های سخت کشتن افراد نامی تاریخ می‌پردازد و به صورت مستند و با ارجاع به متن‌های دست اول تاریخی، روایت می‌کند که بابک، حلاج، نادر میرزا، مانی، ملک المتکلمین و… چگونه کشته شده‌اند. او البته به مرگ افردی نیز اشاره می‌کند که شاید چندان در تاریخ شهره نباشند، اما به دلیل نحوه‌ای که کشته شده‌اند مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ مانند کندن پوست کودک 12 ساله در دیار بکر، سوزاندن فالگیرها نزد سکاها، پاره پاره کردن زن بدنام در اصفهان، بستن گیسوی پیرزن به دم قاطر در هند و…شیوه‌هایی مانند «سرب و نقره گداخته در چشم و گلو ریختن»، «سنگسار کردن»، «زیر شکنجه کشتن» و… نیز در فصل پایانی کتاب مورد بررسی قرار گرفته است.
در بخشی از فصل اول کتاب می‌خوانیم: «سخت‌کشی در بیشتر موارد به انگیزه از میان بردن گناه و سرکشی انجام گرفته […] باورها چنین بود که قانون بیانگر اراده پادشاه است؛ هر کس که قانون را نقض می‌کرد، می‌بایست در برابر خشم پادشاه پاسخگو باشد. سرپیچی از قانون نشانه‌ای از ستیزه و تاخت آوردنی سخت بر خود پادشاه به شمار می‌رفت و پادشاه باید پاسخی درخور به آن می‌داد. به سخنی درست‌تر، پادشاه می‌بایستی با بهره‌گیری از زور و سختگیری بیش از اندازه نیاز، به گناهکار پاسخ می‌داد. باید توانایی و اندازه نیرویی که پشتوانه قانون بود برای همه مردم بسان پدیده‌ای ترسناک نمایش داده شود تا نیرو و فراگیری قانون بار دیگر استحکام یابد.»
در پشت جلد این کتاب نیز آمده است: «تاریخ می‌تواند پندآموزی از سرنوشت مردان تاریخی و یادگرفتن خوی‌های نیکو، اندرز گرفتن از بدی‌ها و پرهیز از آنها و درس گرفتن از پیروزی‌های آنها باشد. تاریخ، فلسفه‌ای است که در جست‌وجوی دورنمای آینده و در صدد روشنگری است. یکی از نمونه‌های تاریخی بارز، مسالة «سخت‌کشی» بوده است. به زعم تاریخ‌نگاران، مجازات سنگین و سخت‌کشی تبهکاران، برای آرامش مردم و برای نیرومندی قانون بوده که گاهی با زیاده‌روی همراه می‌شده و گاهی گریبان بی‌گناهان را نیز گرفته است. به هر حال، سخت‌کشی بخشی از تاریخ است و نمی‌توان گفت پیامدهای آن همگی منفی بوده و سودی برای مردم دربرنداشته است. در کتاب حاضر، با تکیه بر مستندات تاریخی، ضمن معرفی انواع سخت‌کشی‌ها نظیر: بریدن اندام‌ها، کندن پوست، پاره‌پاره کردن و…، نمونه‌هایی عینی از انواع سخت‌کشی‌های پادشاهان ارائه شده است.»
این کتاب را انتشارات نگاه روانه بازار کتاب کرده است.