مجموعه اشعار سید علی صالحی – پالتویی

سید علی صالحی

مجموعه اشعار

دفتر یکم

مجموعه باران

شعر معاصر ایران، از مشروطیت تا امروز

باز باران ، با ترانه
     باگهرهای فراوان
    می خورد بر بام خانه …»  ☔
🔵   « موسسه ی انتشارات نگاه » ، در چهل و چهارمین سال تلاش هایش برای پدید آوردن هوایی تازه در عرصه  ادبیات معاصر ایران ، در ابتکاری تازه همت به انتشار  آثار مطرح ترین شاعران امروز ایران در مجموعه ای نفیس و خوش چاپ، در قطع زیبا و خوشدست پالتویی با عنوان « باران » نموده که در برگ برگ این آثار ماندگار تازگی و طراوت ادبیات معاصر را می توان احساس کرد.
موسسه ی انتشارات نگاه قصد آن دارد که برای دسترسی آسان دوستداران شعر معاصر ایران به ویژه جوانان ، این آثار جاودانه را به آسانترین روش ، از طریق سایت موسسه عرضه بدارد و
تقدیم نسل مستعد و علاقمندان ادبیات معاصر نماید.
امید آنکه این خدمت و تلاش فرهنگی موسسه ی انتشارات نگاه ، بر لوح دل فرهنگدوستان این سرزمین اهورایی نقش بندد…
« پس از باران،
آنک ستارگان می درخشند
وشن روشن ! »

62,000 تومان

ناموجود

جزئیات کتاب

وزن 1133 گرم
ابعاد 22 × 13 سانتیمتر
پدیدآورندگان

سید علی صالحی

نوع جلد

گالینگور

نوبت چاپ

هفتم – یکم پالتویی

SKU

9862

شابک

978-600-376-181-0

قطع

پالتویی

تعداد صفحه

996

سال چاپ

1396

موضوع

شعر فارسی

تعداد مجلد

یک

وزن

1133

گزیده‌ای از مجموعه اشعار سید علی صالحی:

 

سر بر سينه ستاره

  آنجاكه قصيده

پروازى‌ست،

دل در نازكاى غزلى

شِكْوه مى‌كند،

كه ملالى اگر بمانده‌ست،

خراب از دريغ نفسى‌ست

كه هاى‌هاىِ هرگزش

به گيسوان آبى خواب

طره مى‌تَنَد.

بارى

با كوله‌بار هميشه خورشيد

نشسته

به درد ميراثْوارِ كسى

كه از سلطه نگاهش

سر بر سينه ستارگان

جاودانه مى‌چرخد.

 

 

هجاى بلند باستانى

  بر دست‌هامبشارتى سپيد،

كه در خواب‌هاى منتظر

مى‌رويد.

و از ضيافت باران

هجاى بلند باستانى

علفى‌ست،

كه با صبحى از ديار شگفت خواب

مسير آبى رود را

قدم مى‌زند.

بر دست‌هام

دست بردار،

ديگر كسى به بام اين خانه

نخواهد رفت.

از خواب‌هام

ديگر كسى پروانه‌اى نخواهد گرفت

 

دريغا

اين وحشى غريب

هرگز نخواهد خواست

كه بداند

امسال،

سال پَر گرفتن علفى‌ست

كه

هيچ‌كسش نگفت،

بار تو اگر سنگين است

اما عطرى سبك خواهى پراكند.

 

بر مدار آبى بلند

 

بگذارهميشه از نياز ستاره

بماند

دِينى به گردن ماه

كه نازك‌تر از

زانوان علفى

مى‌لرزد.

و تا چشمى

بر پيشانى آب‌ست،

به سوسوى بى‌گدار نور

مى‌توان دويد

اين خيال خواب است

كه بر مدار آبى بلند

آسيمه مى‌چرخد.

 

در آغاز کتاب مجموعه اشعار سید علی صالحی:

 

فهرست

   

مقدمه       25

كتاب 1. از آوازهاى كوليان اهوازى

سر بر سينه ستاره      29

هجاى بلند باستانى    30

بر مدار آبى بلند        32

دايره و تكرار           33

از شيئى و از جهان    34

اورادِ خضراى من      36

مولود ماه    38

مسيح        40

معَبّر         41

گرگِ نَر     42

در خواب مرسلين      44

زخم و خاطره          46

بر كفِ هفت دريا       47

در انحناى رود          48

آوازهاى خورشيد     49

هجاهاى سر در گُم    50

هرچه داشتم رو كردم              51

خانه هفتم   53

رمه          54

 

چندان كه بگذرى اى پشيمان!             55

هلاهل هفت‌سر         56

از چراغ اول            57

مجالى نيست             58

رنجواره‌اى   60

راز          61

نطفه آتش   62

سايه‌ها      63

حلاج        64

سرشت سور            66

برگزيده      67

وصيت      68

تَنا           69

نيلوفر       70

كاهنه        72

وارياسيون   73

اگر بازم بگذارد        74

از اَبد        75

به شالِ سبز             76

جادوگرِ واژگان        77

 

كتاب 2. منظومهها

به همين سادگى         81

عاشقانه (من از باغ معلق آسمان آمده‌ام،)   84

بياييد… همه با هم ترانه بخوانيم   86

منظومه تولد در مرگ              90

او (مشتى ستاره بود يك لشكر از غزل)      94

منظومه ظهور           95

 

كتاب 3. ليالى… لا

سرود موسى در آتش طور       101

سرود سياوش از تماشاىِ مِجْمَر مرگ        108

سرود مور از جمجمه سليمان      113

سرود سقراط در شام شوكران     116

سرود بزرگ در صبحِ ناتمام       119

 

كتاب 4. پيشگو و پياده شطرنج

با گُل        125

مادران       127

بوسه براى بدرقه       128

زن           129

از همگان    130

بى‌قرارتر    131

نه اين       133

هجاى غليظ            134

با قُله‌ها     135

برخواهم گشت         136

گره در كلاف           137

آه اى دلِ بُريده         139

حرفى‌ست   140

شب كفتار   141

موج در موج           143

 

كتاب 5. مثلثات و اشراقها

بين‌الطلوعين            147

در اخطار خاكستر     148

حواشى      150

 

ملائك موعود           151

دواير گيسو             152

هاتانه       153

قرينه يال‌ها             154

از او بودن   155

آرامش      156

عاشقانه (در انتهاى جاده شيرى، ستاره‌اى گريان از مزار گمشدگان مى‌گذرد)          158

حافظانه     159

از همه سو   161

اين كُشته را             162

سال نو      163

كرانه‌اى ديگر           164

صداى زخم             165

آخرين اقرار            166

 

كتاب 6. عاشق شدن در دى ماه، مُردن به وقتِ شهريور

سِجِل        171

هشت و نيم شامگاهى غريب     172

از آن هيچ‌كدامِ هميشه             173

چرا جهان را دوست مى‌دارم؟     174

ترانه متوارى           175

حاشيه، شايد…         176

آرزوهاى مشترك       178

زنبوران مگر…؟!        180

منادى نوميدوار آسمان             181

پرسش و پاسخ         183

پيامبر       185

شناسايى    186

 

مثلا…        187

علائمى روشن          190

ترانه تعطيلات          192

پچپچه بيوه‌اى در باد   193

جادو        194

پيدايش تكلم نام‌ها    195

لبانه آب    197

باور كه نمى‌كنند!        199

اندكى گلايه كنم!؟      201

رو به يك طرفى…       203

شوكران (بى‌جهت از معانى اين مدينه سخن مگوى!)   205

تمام          208

دلاشوبه انعكاس       209

سنگْنبشته‌اى ديدم      210

* * * (اينجا نيست جز به‌دريغ، سرى به‌ديوار و ديده‌اى به‌خون.)              211

چشم به راه             212

هووَه!!       213

وقتى كه خيلى خوشحالم           214

آه مأنوس بى‌مزار من!             215

قوافى ساده              216

به سرعتِ سايه در قفاى پسين   217

جا…         219

دهان به دهان           220

ظنينى ظريف            222

سه‌تار       223

ديگران را ديدن        224

دستى از دريا خواهد آمد          225

تَغزلِ تاريك             226

 

بادهاى شمال و بادهاى جنوب    227

اگر عاشق نشويم، مى‌ميريم!       229

لوركا        231

هى بانو!     232

پشت همين سادگى‌هاى بسيارمان            233

پيشنهاد     235

مراثى براى پلك‌هايت             237

فاصله نام‌ها            238

تعويذ        240

 

كتاب 7. دير آمدى رىرا

داستان بلند رى‌را در واپسين شب آن هزاره رؤيا      243

رعايت رؤيا و خواب هفتم عطارد           244

باد، بلاهت، يا واژه‌اى در همين حدود…      246

از القاب آينه دور است!           247

يعنى نگفتمت…؟!       249

تمامت نكردم، تمامم كن             250

رؤياى راحله           252

همگان را شبيه شما ديده‌ام         254

رمه رؤيا    255

آوازهايى در راه        256

برگرديم سر اصل مطلب           257

راه، راهى كه راه…     258

به‌خاطر همه خواب‌هامان          260

براى صفحه شعر يك روزنامه رسمى          262

لامحال       263

فرود، سه‌گاه، بيدق باد             264

بعضى مى‌دانند، بعضى نمى‌دانند    265

 

اقرار در كُنيه كلمات   267

حرفى نيست! خب…؟!             269

كيتارو، كيتارو…!       270

بيا برويم رؤيا ببينيم    272

دويى، دالايى، لاما، دويى…        274

ادامه همان اولا و آخرآ…          275

جانشينِ موعودِ پسين‌ترين فردا   277

براى بامدادى ديگر    278

صورت ساده بوسيدن              279

ناگهان كلماتى از رؤياى تو آوازم دادند.     281

فى‌مابين      282

هميشه منتظر خبرى خوش خواب‌هاى تو را مرور مى‌كنم         283

حروف…    284

بى«اميدِ» چيدنى شايد…           286

اندكى آرام‌تر!           288

نَحوِ مَحو…              289

كوكو         290

پرسش نخست و پرسش آخر، آه پاسخ پريشان!        292

بگذاريد حرفم را بزنم!             294

هر واژه را بدين تكلم رؤيا راهى نيست!    296

روا          298

در اين بودنى‌ها، باد  اگر باد است…          299

وقت اوقاتم، چكيده اندوه!         301

يكى ديگر، از ميان همه اما يكى ديگر…     302

سكوت، فراموشى، و آرامش     303

پيشتر از اين نامش را نمى‌دانستم             305

پرنده، هى پرنده پر قيچى!         306

در لهجه وزيدن خاموشان         308

 

امتحان ثلث سكوت   309

مكاشفات ساحرِ قُلوبِنا            310

يا اگر نشد…            311

حكايت     312

بازگشت‌ها             314

 

كتاب 8 و 9. نامهها و نشانىها

نامهها         313

1  (سلام / حال همه ما خوب است)         321

2  (بيا برويم روبه‌روى بادِ شمال)              323

3  (دارم هى پابه‌پاى نرفتن صبورى مى‌كنم)             324

4  (نه / پرس‌وجو مكن)           325

5  (سرانجام باورت مى‌كنند)    327

6  (قبول نيست رى‌را)              329

7  (درست است كه من)          331

8  (به گمانم بايد)     334

9  (نه من سراغ شعر مى‌روم)    336

10  (مى‌توانم كنار تو باشم و)   337

11  (اشتباه از ما بود)                338

12  (در ارتباط مخفى با خواب گريه‌ها)   339

13  (من راه خانه‌ام را گم كرده‌ام رى‌را)   341

14  (بى‌قرارم)          343

15  (مى‌ترسم، مضطربم)          346

16  (خداحافظ…)    348

 

نشانىها     345

مى‌دانم       353

سر به‌هوا    358

 

چه بوى خوشى        361

حالا ديگر   364

همين‌جا     366

آسمان، آبى…            369

مى‌دانم، حالا سال‌هاست          373

 

كتاب 10. سفر بخير

نوبت        377

نمى‌دانم چرا اسمى ندارد            379

جابه‌جايى در آغاز و پايانِ يك موضوع      380

مسافرى كه از شما سخن گفته بود            382

دارد باران مى‌آيد       384

يادآورى (هنوز تا شب قرارِ تو گويا)          386

يك سؤال ساده از ابوسعيد ابى‌الخير!         388

پيش‌بينىِ پَرَندوش      389

ميدان هِرَوى            391

عجيب است            395

عزيزم        397

ادامه همان حرفِ آشنا             399

با آن‌ها كه بالاى ديوار نشسته‌اند             401

تكرار يك فعل ساده از جناحِ ماضى مطلق              403

مُرغِ مهاجر              404

جواب       407

بالاخره      408

هلاك        409

هيچ، حرام!             411

تا كجا…!؟   412

خبر خيرى خواهد رسيد          414

 

دارد يك اتفاق تازه مى‌افتد        416

قرار بر اشاره او بود    419

خط و خبر             421

باغ          422

نام‌ها، نفرات، نام‌هاى نفرات       424

اصلا هيچ   426

كتابت       428

سرِ كوچه، آن‌سوتر از تماشاى كودكان        429

حروف اضافه، حروف ربط…     431

دُرُست (عمرى‌ست كه در نمازِ گريه حتى)                433

يكى دو تصوير از ترانه‌اى قديمى             435

دِق، دريا، دِق           437

پُل و تكرارِ همان ترانه معلوم     439

مَرغا، جوارِ پيرِ بابونه              441

قضيه از اين قرار بود   443

هى عجب!              445

چقدر علامت سؤال؟   447

پيش از رسيدن به خط آخر يك رباعى بخوان!          448

مسجد سليمان          450

گاهى اوقات پيش مى‌آيد         452

گزندِ كليد   454

 

كتاب 11. ساده بودم، تو نبودى، باران بود

مرده‌ام باز خواهد گشت           459

مالِ شما!     462

لُطفآ نفرِ بعدى…!       464

مثلِ بسيارى ديگر      466

اسمى داشت، يادم رفت            468

 

وابسته واپسين اسم     469

تا            471

پدر          472

در خانه     473

نقطه وَه…!   476

بى‌اسم است             478

پنهانى       480

بين راه…    482

سال         485

چمدان       488

حوصله كُن!             490

آشغال‌هاى دَمِ در      492

راهِ دورِ توكا            494

حروف و نقاط          497

باشد…!      500

تنها گُرسنگان مى‌فهمند            502

كم‌كم باورت مى‌شود   506

راه به راه    508

ممكن است دير برگرديم            510

از هرچه بودنِ حالاى ما          512

فقط فاصله بود         514

گشت، گهواره، زمان   516

پس چرا اين‌همه دير!؟             518

ماه در خواب هور     521

گفت‌وگو در پارك      524

سلام يعنى براى هميشه خداحافظ!           526

ملائك شبنم‌ها          529

از هرچه گفتن بوسه    531

 

داستان يك گفتگوى محرمانه       532

مشام اين سيب سبز    534

اميد          535

رموزِ حروف            537

اتفاق        538

گوشْزَد      540

دستمال‌هاى كوچك چهارخانه    542

منظره        543

يك لحظه دُرُست        545

چيزى نيست           547

بگومگوى كلماتى كه…            550

بين خودمان بماند       552

ها… كه بله!             554

ملاحظه      556

حسِ خوش وَرا        558

خانه و جهان           559

همه راست مى‌گويند   563

مايل به زندگى         565

نامه‌اى كه براى…       568

يك گفتگوى ساده      571

باجه تلفن   577

فردا صبح زود          580

زندگى (پشت ويترين پُر غبارِ اين مغازه هنوز)             582

 

كتاب 12. آخرين عاشقانههاى رىرا

داستانِ يك استكانِ شكسته       587

او (چه خوب مى‌شد همين لحظه)              595

بى…         597

 

پيش‌بينى    598

گُلى… بادهاى بى نى‌لبك!          599

گوشه در لغت به معنىِ كنايه آمده است      600

از گريه‌هاى عَلو       602

پس كى اين روز، روزِ به اين بلندى تمام خواهد شد؟   604

زنى بود بالِ رودِ برهنه گَنگ     605

بچه‌هاى اهل همين هوا مى‌گويند تو برمى‌گردى.        607

چيزى از سَفَر كَم آوردم           609

حوصله رفتنِ اين‌همه راه در من نيست.      611

خُب همين است ديگر…!           612

دخترِ بادهاى نيلوفرى             613

اين روى نوار           615

باز هم به سلامتى خودت!         617

لابه‌لاى همين سكوت              618

باز هم توسل به ماه، به كسى چه مربوط!    620

نزديك‌تر بيا، مى‌خواهم ببوسمت.              622

كى، به هر وقتِ اين غروب!       623

ماخولاى نيماى من    624

اولا يك‌جورى بايد… كه بعدها!   626

اگر…!       628

زندگى (من هم مثل عده‌اى از آدميانِ همين كوچه هنوز)           629

سرقتِ يك سطرِ ساده از نامه‌هاى خودم     631

اطلاعيه براى اهلِ تماشا           633

حواس‌ات به من هست؟           634

الف، تنفسِ هو         636

وَشا… ها باشد، دردت به جانم.   639

تا با منى، نترس، بيا، بعدآ خودم مى‌گويم چرا.          641

يكى دو پياله با مولوى            643

 

بستن و گشودنِ دكمه‌هاى پيراهن            646

وقتِ شب از ميم و سين و حرفِ بعدىِ ما   648

به‌زودى همه چيز آشكار خواهد شد         650

من وَحىِ آب‌ها را شنيده‌ام        652

خودت بفهم، بعد با هم به خانه برمى‌گرديم              654

من ترانه در ترانه باز مى‌خوانم، بعد لب‌هامان روىِ كتابِ… ناتمام!            656

اَمر به واژه مى‌كنم، سنگپاره‌ها تكان مى‌خورند!         658

از درياها گذشتيم و ديگرباره از روحِ آب زاده شديم!             660

بيشتر اوقات، مشكل از خودمان است.      662

مراد از معنىِ مى‌كشان…            664

ما بايد بفهميم…!        666

مى‌گويند عاقبتِ آينه… بخير!     668

چيزى نيست، دو سه خطِ ساده است.       669

چه شب‌هاى نابهنگامِ پُر لُكنتى!   670

اگر ستاره دارى، خانه‌ام را روشن كن!       672

ملاقات در ميخانه      674

اسم‌ها، خطْخوردگى‌ها، و روزگارِ حرفِ عجيبِ «خ»             676

ما شاعرانِ سپيده‌دمِ جهان         680

كتاب‌ها، كلمات، آدميان…         682

بزرگِ بى‌تا، عشق، اسمِ يك نفر كه تويى!     684

به يارى ما خواهند آمد، آرام، خاموش، ناديده و شگفت!          686

كلمه، نامزدِ كمْروى سكوت من است        689

بماند…!      691

با همين حروفِ بى‌منظور، فالى بزن، حتمآ مبارك است!             693

از اين خاك و از اين خانه و از اين مردمان              696

 

كتاب 13. رؤياهاى قاصدك غمگينى كه از جنوب آمده بود

حالا سال‌هاست        701

وقتى         703

 

براى اول و آخر        706

اگر ممكن است         708

من از ميل نور          710

دُرُست       712

مى‌گويم نمى‌شود        715

اين طرف‌ها             717

پس تو      719

هرچند      721

تا بوده       724

اگر بشود    726

سر به بيابان            728

نگفته، نپرسيده…        730

 

كتاب 14. آسمانىها

پيادگانِ فالِ سكوت   735

از به خاطر سپردنِ بعضى كلماتِ بى‌كتاب   737

داشت مى‌آمد           739

شما ملتفت نبوديد       740

همسايه‌هاى ما نيز نمى‌دانند        743

يك لحظه انگار كسى مى‌گويد     744

نگوييد      745

ثانيه به ثانيه            746

پلاك         749

تو بايد يك جايى همين اطرافِ آشنا باشى    752

در دامنه‌هاى بى‌نشانِ باغى دور   754

بى‌سايه مُردنِ درخت   756

هميشه       757

ما مى‌بايست مى‌فهميديم           758

 

قرائتِ خطوطى خيس از خوابِ چشم‌هاى مادرم       760

مه‌آلود       764

درِ ميخانه زدند…       765

ماه در پَرده              767

يادآورى    769

 

كتاب 15. دعاى زنى در راه

بخواه! (چه فرقى مى‌كند)            773

شبى (يكى دو پلاك)                775

شايد (تو غفلت پروانه را)           778

آن (دارند حرف مى‌زنند)           779

نجات‌دهنده (حالا حوالىِ همين روزهاى مثل هم)       781

بينا (فقط يك راه دارد)             783

بيايد (باد، پَسينه، پرده‌ها، كلمات)              785

بخواه! (من مى‌شناختم‌اش)          787

شبى (كجاى كارى… چكاوكِ غمگين)     788

شايد (امشب آسمان خيلى صاف است:)    790

آن (تو پيش از اتفاقِ اين سكوت)               793

نجات‌دهنده (غنيمت است اين دور هم نشستن و)        795

بينا (از پرده پنهان نيست)            797

بيايد (بازآ)                 800

بخواه! (نرسيده به راه)                 802

شبى (اى كاش مى‌دانستى)         807

شايد (مى‌گفت موليا بخوان)      809

آن (هى چاقوىِ كُندِ كهنسال!)   814

نجات‌دهنده (شبى آنجا… بلند)    815

بينا (مرا چه به ترسِ گريه از اين گمان،)    818

بيايد (خوابم نمى‌آيد امشب!)     820

بخواه! (يعنى بالاخره مى‌آيد)      823

 

شبى (آنجا راه‌هاى بسيارى به بانونه و)        826

شايد (بدجورى دچارِ همين طِبْقِ معمول‌هاى بى‌تفاوت‌ايم)         828

آن (تو بايد با اين بادِ بى‌بازگشت)              829

نجات‌دهنده (هم بى‌قرارِ نرفتنِ خويش وُ)    831

بينا (اين رَدِپاى بى‌پايانِ پرنده‌اى است)       833

بيايد (رو به سمت نور ايستاده‌ام)                835

 

كتاب 16. دريغا ملا عُمر

از مويه‌هاى بُرقَع‌پوش كابلى      839

همين‌طور است         841

كتاب و مَرهَم و عصا   842

شوكران      843

كلمات، سنگپاره‌ها، ابراهيم       844

كمپِ خيرآباد           845

از طرفِ تأمينات طالبان          846

معجزه       848

دخترى اهل هرات به من گفت :             849

نااميدى عاشقانه يك روشنفكر افغانى در استكهلم      851

از چگورى افغان است اين…     852

اينجا ميهن من است   853

تو… بن لادن!           855

نمى‌دانيد، نخوانده‌ايد!    857

از قندهار تا شمالِ كويته           858

پاره‌اى از نامه هاجر به نامزدش              860

هنوز بن لادن را نيافته‌اند.        861

شما چه مى‌دانيد بر ميهنِ من چه رفته است!             863

شاه          865

تهران خيلى بزرگ است، من از تاجيكانِ هزاره‌ام.      866

راه خانه فراموشم شده بود        869

 

كتاب 17. چيدن محبوبههاى شب

شين  (سربسته باش پيشانىِ شكسته)             873

ه   (خودش آمده بود كه بميرد)                 874

ر  (برنمى‌گردد اين رود)            876

ز  (شب، استعاره عجيبى‌ست)    877

الف  (تو دربه‌درِ بستن بند كفش وُ)            879

دال  (هيچ خاطره‌اى باقى نخواهد ماند.)     881

شين  (من دردها كشيده‌ام از درازناىِ اين شبِ بلند)   882

ه   (تا ماه)   883

ر  (در تاريكىِ همين دوروبرهاى بى‌راهِ ما)                885

ز  (هى عَقلكِ فلاخَنْفروش)      887

الف  (چشم به‌راهى آفتاب)        888

دال  (امشب / نه فاخته مى‌خواند)               889

شين  (قُمرى‌هاى بى‌خيال هم فهميده‌اند)    890

ه   (باد مى‌آمد يا نمى‌آمد، نمى‌دانم)          891

ر  (همه روزهاى نرفته)               893

ز  (اَبَرك آسوده‌اى بالاى كوه)                  895

الف  (هى دختر دانا)   896

دال  (همه ما)             897

شين  (تنها كودكانِ سينهْخوارِ ستاره و آهو مى‌فهمند)                899

ه   (زَرا…!)                 901

ر  (يك سازى مى‌زند اين رودِ بى‌پرده از آوازِ ما)      902

ز  (خودت خوبى)      904

الف  (در ايوان علف‌پوش كهربا)                905

دال  (شنيده‌ام يك‌جايى هست)   908

شين  (ديگر از آن‌همه رفته رؤيانويس)       910

ه   (دنياى غم‌انگيز نادرستى داريم)            911

ر  (بعضى‌ها چه راحت به خواب مى‌روند)                 913

 

ز  (كارِ هر شبِ من است.)         915

الف  (عطرِ آرامِ عبورشان هنوز)                  917

دال  (در بازىِ باد وُ)   918

ش  (يك زنى آنجاست)            919

ه   (تنها ستارگانِ هزار دورِ اين‌همه ساكت)                921

ر  (خيلى زود كه برگردى)        922

ز  (مهتابى‌ترين شامگاهِ راهِ جنوب)             924

الف  (روزى / يك روزِ سردِ زمستانى)       926

دال  (از وَهْمِ آينه آمدند)           928

شين  (شاعران بزرگ)                931

ه   (نه اتوبوس، نه گردنه، نه گور)              932

ر  (تنها براى بهارى‌ترين رؤياى كودكان خواهم خواند)            933

ز  (همين، كه مقابلِ تو)              934

الف  (دور، من دور مانده‌ام از شما)             936

د  (ديديد / چون از خوابِ چاه به خانه بازآمديد)      938

شين  (به زانو درآمديم و)           939

ه   (همين است كه هست)         941

ر  (هى گنجشككِ بى‌قرارِ بالاى بيد)         942

ز  (از هفت سرانگشت عطر و نور و حنا)    943

الف  (كدام سحرگاهِ چلچلهْريزِ روشنى ديده‌اى)        944

د  (از آغازِ عطسه آب و گِل)     945

شين  (پروانه، هى پروانه!)           946

ه   (راهِ نجاتى نيست)                 947

ر  (آخر اين چه شكستن است)   949

ز  (من وظيفه دارم اين واژگان برهنه را)     950

الف  (پرنده‌اى كه از نيزارهاى خزانى گذشته است)    951

دال  (باد از احتياطِ پاورچينِ پرده‌ها)           952

 

نمايهها :

نمايه الفبايى نام مجموعه‌ها          955

نمايه الفبايى نام شعرها             957

نمايه الفبايى سطر اول شعرها      977

 

 

 

 

مقدمه

 

 

روايتِ كوتاهِ من و كلماتى كه از آسمان چيدهام

 

 

كلمه كلمه، زنده‌ام و كار مى‌كنم: كلمه به كلمه! روزها… نيمه دومِ همه روزها پا به راهِ روشنايىِ جهان مى‌شوم. مى‌بينم، مى‌شنوم، ياد مى‌گيرم، ذخيره مى‌كنم: هر چيزى، هر حِسى، هر اتفاقى، هر هَست‌ى، چه خوب، چه غير، و لاغير!

شب‌ها وقتى همه زندگان به خواب اَندَرَند، تازه بيدارىِ بى‌دليلِ من آغاز مى‌شود، نه به‌اختيار، كه تا ياد دارم قرارِ حياتِ من همين بوده است: از دورانِ دورِ كار و نان و دبستان تا همين ساعتِ ساكتِ بامدادى كه ذره ذره مشغولِ معامله با كلمات‌ام. عمرِ خويش را ثانيه ثانيه مى‌دهم تا از آسمان، كلمه كلمه بستانم، بچينم، ببويَم و براى هر چرايىِ خويش، چراغى شايد.

خلوتِ شب چيز ديگرى‌ست، هم در خلوتِ همين شب است كه كلمات از بيگارى براى اشياءِ مى‌گريزند، و شعر… نافرمانىِ كلمات نسبت به ناميدنِ جهان است. و من براى عطر و هوش و حضور و حرف‌شان احترامى عميق قائلم. احترام حتمآ احترام مى‌آورد، آن‌ها را آهسته مى‌نويسم كه مبادا از غيظِ قلم آزرده شوند. كلمات خواهرانِ من‌اند، پرستارانِ زخمى‌ترين رؤياهاى آدمى، كه دعوت‌شان به ساحتِ سحورى، وظيفه فطرىِ من است.

 

نمى‌دانم دوستانِ ديگرم به چه چيزى «شعر» مى‌گويند، اما شعر براى من شفا دادنِ جراحت‌هاى زبان و زندگى‌ست، زبانِ زندگى‌ست. ما يكديگر را دوست مى‌داريم، و آن‌ها مى‌دانند كه من فقط از زبانِ شما سخن مى‌گويم. و كو… او… كه از زبانِ زبان و زبانِ زندگى و زبانِ مردم سخن بگويد و بى‌سايه بماند؟!

همه چيز انسان است و همه چيز براى انسان است. اساسِ عشق همين است به هر آگاهى بر اين زمين: كاستن از اضطرابِ جهان و افزودن بر آرامشِ آدمى. شعر، رستگارىِ زبان را بشارت مى‌دهد. رستگارىِ زبان، رهايىِ انديشه را تضمين مى‌كند، و رهايىِ انديشه، آخرين آوازِ شاعرانِ مسئول است، چه در برابرِ زبان، چه مقابلِ مردمِ خويش.

زدودنِ زنگارها و گسستنِ زنجيرها، هم به نيتِ رهايىِ انسانى‌ترين رؤياها. من پايبندِ همين پندارِ ساده‌ام. كلمه كلمه، زنده‌ام و كار مى‌كنم : كلمه به كلمه! هم از نخست قرارِ من و كلمه همين بوده است كه هيچ فرق و فراقى نتواند ما را از زيارتِ يكديگر محروم كند، چه در گشايش و چه در تنگنا، چه در اندوه و چه به شادى: مهم نباشد صبح و شامِ بودن يا نبودن براى خودم. مهم نباشد كه وقت چيست و بى‌وقت كدام است براى خودم. و مهم نباشد كه داشتن چرا و نداشتن يعنى چه براى خودم.

كلمات… ثروتِ بى‌پايانِ پندارِ من بوده‌اند هميشه، و تا هست مى‌دانم هيچ اتفاقى توانِ خاموش كردنِ مرا ندارد در اين بَختِ سَختِ ساده، حتى مرگ كه باورش دشوار است، زيرا در اين پنجاه سال تنفس و ترانه، سه‌بار با يقينِ كامل به انجامِ وظيفه آمد و دست خالى به خانه‌اش بازگشت تا من عبرت بگيرم كه فرصتِ فهميدنِ زندگى و سرودنِ دوباره آن چه اندازه… چه اندازه اندك است.

سيد على صالحى

                آذر  1383

 

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “مجموعه اشعار سید علی صالحی – پالتویی”