توضیحات

در آغاز کتاب وقت کشی می خوانیم :

بیا چشم‌هامان را کنار بگذاریم
لب‌هامان را کنار بگذاریم
دست‌هامان را کنار
بی هیچ واسطه‌ای
در آغوش هم خوشحال باشیم
در آغوش هم
گریه کنیم.

2

هر بار صدای آمدن کسی می‌آید

مطمئنم تویی

با این‌که شاید

هیچ‌وقت

نیامده باشی.

3

تنها زیبایی تو نیست

که پایم را باز می‌کند به خیابان

و دهانم را

برای حرف زدن‌های بی‌وقفه با خودم…

و باز زیبایی تو نیست

که تشدید می‌کند زیبایی‌ات را

و اتاق را

پُر می‌کند از پنجره‌هایی کوچک

پنجره‌هایی که گشوده نمی‌شوند

جز به زیبایی‌ات…

تنهاییِ من هم هست

که حرف‌های زیادی

برای گفتن دارد

چه در اتاق

چه در خیابان.