توضیحات
گزیده ای از کتاب چهرهى پنهان حرف
سخن از مرده‌اى مى‌گوییم که سهمى از سخن داشته است. یعنى مرده از هستى فیزیکى‌اش جدا شده امّا نتوانسته است از آن قسمت از هستى‌اش که زبان ساخته است جدا شود. چراکه زبان، منظومه‌ى کلامى حرف، خود در آن موقع چیزى جدا شده از واقعیّت بود و حیاتى ماورایى داشت. پس نام مردگانى را بر زبان مى‌آوریم که هستى‌شان جزئى از زبان بوده است. و زبان، حیاتِ مرگ است.
در آغاز کتاب چهرهى پنهان حرف ، می خوانیم
فهرست
حضور درهم دهان و زبان ……………. 9
کلمه حیاتِ مرگ 11
عبور از نماها 14
جادو 17
حضورِ حدس 18
هرچه بیشتر مى‌خواندم بیشتر مى‌مردم 20
جاى کتاب 21
تنِ نوشتن 22
غیرت غیریّت نیست 28
نویسش ………………………………… 29
تبخیر بنفش خون ………………………. 45
آن‌چه مى‌دانم اتّفاقاً مى‌دانم 47
خونریزى علامت و افزار 49
از کلمه تا حس 51
استادِ بازى 53
تصویرى از ندیدن دنیا………………… 55
ضلع سوّم دیدن 57
از غایت نگاه 60
حقیقت آن سو 62
نوعى دیدن 64
شعر، رؤیت جهان از ذهن 66
تکان به ستون زبان ……………………. 67
عبور زاویه از حد 69
شعرِ بى چیز 71
منطق و معنا در شعر 72
ظرفیّت زبان 74
حرفِ آخرِ شعر 76
از تئورى تا خلق 78
خطاب شعر 80
زبان غیب 81
حضور دوّمِ برتر 83
«قطه ـشعر»ها در شعر 84
امکان‌هاى بى حدِّ انتخاب در بازى ….. 87
تربیت ذهنى حجم 89
فنومنِ هستى و نه هستى 94
مبادله‌ى ابعاد 99
ما چیزیم 100
عبارت از چیست؟ 101
استبداد منظور 102
حقیقت محجوب 104
انسان، فاصله‌ى ناجور 106
شعر حجم: شعر حرکت 108
با چهره‌هاى دیگرم ……………………. 119
در میان مردگان 121
شاهد همیشه‌ى دنیا 123
فروغِ آخرین روزها 124
مرگ ساده 128
من از تمام بزرگان عالم تأثیر گرفته‌ام 137
یا خدایى یا انسانى 139
با شاملو در رم، نوروز 1354 145
مرگ چهره 148
از قبیله‌ى حرف 154
اعلم علماى جهان 158
سه زندان براى یک نگاه ………………. 161
تئاتر دیوار چهارم 163
فرار از صحنه 165
قابى بر قابى در قابى 167
پرنده‌اى که در هوا 169
بیدارى عصب …………………………… 171
ترس از نیامده 173
موهبت عبور از فاصله‌هاى ذهنى 180
زبانِ داخلِ شعر 187
مدار 360 درجه یا درجه‌ى صفرِ نوشتن؟ 193
این هیچ‌کسان 199
خوانش‌ها ………………………………… 201
اسطوره‌ى هول 203
ما براى فاضل شدن وقت نداریم 210
مؤخّره / افشین دشتى ………………….. 221
نمایه‌ها ………………………………….. 227
حضور درهم دهان و زبان
کلمه حیاتِ مرگ
آنکه مرده است زمانى واقعیّتى بوده است و حالا که نیست و اصلاً نیست، یک چهرهى خیالى از او داریم، یک طرح انتزاعى که خود وامى‌ست از همان واقعیّتى که زمانى وجود داشته است. یعنى کسى که هستى واقعى‌اش را، و یا واقعیّتِ بودنش را ترک کرده تا موجود دیگرى باشد، تا در میان ما نوع دیگرى از بودن را ادامه دهد.
مثل شعر، که پیش از شعر بودن یا شعر شدن، یعنى پیش از آنکه به دفتر من بیاید، جایى میان واقعیّت‌ها، وجود داشت، دیده مى‌شد، لمس مى‌شد و جابه‌جا مى‌شد. عینى بود و ذات داشت. هستى واقعى‌اش را که ترک کرد و به عبارتى، دنیاى واقعیّت‌ها را که ترک کرد، چهره‌اى دیگر گرفت و چیزى دیگر شد؛ آمد روى کاغذ و میان کلمه‌ها. مثل کلمه، و آن‌چه کلمه و صورت مادّى‌اش را ساخته است. مثل آب که به خاطر زندگى لغتى‌اش، زندگى دریایى‌اش را ترک مى‌کند.
این هرسه در ماورا مسکن دارند؛ مرده، شعر، کلمه. هرسه براى این‌که موجود دیگرى بشوند از وجود قبلى‌شان جدا شده‌اند. هرسه ماورایى شده‌اند، هرسه در زندگى تازه‌شان خطر مرگ دارند.
وقتى که دیگر از مرده‌اى حرف نمى‌زنیم، مثل کلمه‌اى‌ست که دیگر مصرفش نمى‌کنیم، مثل شعرى که دیگر خوانده نمى‌شود. و اتّفاقاً از مردگانى مدام حرف مى‌زنیم که قسمتى از هستى‌شان حرف‌هایى زده است و یا تمام هستى‌شان را حرف‌هایى ساخته است.
سخن از مرده‌اى مى‌گوییم که سهمى از سخن داشته است. یعنى مرده از هستى فیزیکى‌اش جدا شده امّا نتوانسته است از آن قسمت از هستى‌اش که زبان ساخته است جدا شود. چراکه زبان، منظومه‌ى کلامى حرف، خود در آن موقع چیزى جدا شده از واقعیّت بود و حیاتى ماورایى داشت. پس نام مردگانى را بر زبان مى‌آوریم که هستى‌شان جزئى از زبان بوده است. و زبان، حیاتِ مرگ است.
براى مثال، هستىِ حافظ را زبان مى‌ساخت، و یا درست‌تر بگوییم، هستىِ حافظ سهمى از زبان داشت و یا خود دخالتِ در زبان بود. مى‌بینیم که از یک سو زبان، مرگِ حافظ را حیات مى‌دهد و از سویى آن زبان، خود را در مرگِ او
حفظ مى‌کند و نگاه مى‌دارد. یعنى این مرده در دهان ما همان‌طور زندگى مى‌کند که کلمه‌ها در آن زندگى مى‌کنند، و هردو در دهانِ ما مثل علامت هستند، که حالا دیگر به کار مى‌آیند (مى‌روند) و متعلّق به زبان مى‌شوند.
دیگر تلفّظ کلمه‌ى «حافظ» تلفّظ یک نام نیست که ما را به یک جسم یا هیأتى انسانى راهنمایى کند که زمانى واقعیّتى بوده است، بلکه ما را به یک منظومه‌ى زبانى و به یک مجموعه‌ى کلام مى‌برد، به یک مفهوم، نه به یک نام.
اسفند 1355
کاوان –
در نمایشگاه هم این کتاب موجود نبود! لطفا چاپ مجددش کنید
حسن –
این کتاب در انبار موجوده ؟؟؟
احمد مولوی –
سلام بله موجوده