داستان های کوتاه ادگار آلن پو

توضیحات

در آغاز کتاب داستان های کوتاه ادگار آلن پو می خوانیم :

فهرست

مقدمه       ۵

گربه‌ى سیاه           ۱۳

سوسک طلایى         ۲۵

قصه‌ى هزارودوّم شهرزاد       ۶۹

بالماسکه‌ى مرگ سرخ           ۹۱

خمره‌ى آمونتیلادو     ۹۹

روش دکتر قییر و پروفسور پرر           ۱۰۹

نامه‌ى ربوده شده     ۱۳۳

افسانه‌ى سکوت      ۱۵۷

سقوط در گرداب مالستروم     ۱۶۳

لیجیا        ۱۸۵

قلب افشاگر           ۲۰۵

قتل در خیابان مورگ           ۲۱۳

سقوط خانه‌ى آشر   ۲۵۵

میعاد        ۲۷۹

چاه و آونگ           ۲۹۵

قورباغه‌ى لنگ       ۳۱۵

پیامى پیدا شده در یک بطرى   ۳۲۷

تصویر بیضى شکل   ۳۴۱

تدفین پیش‌هنگام     ۳۴۵

گاهشمار زندگى ادگار آلن پو             ۳۶۳

آثار مهم نویسنده     ۳۶۷

آثار پو تأثیر زیادی بر ادبیات ایالات متحده و جهان داشت از جمله استفاده کردن از کیهان‌شناسی و رمزنگاری در داستان‌هایش. از بسیاری از آثار او در فرهنگ عامه، ادبیات، موسیقی، فیلم و تلویزیون استفاده می‌شود. شماری از خانه‌های وی امروز تبدیل به موزه شده‌اند. نویسندگان رازآلود آمریکاهر ساله جایزه‌ای به نام جایزه ادگار به بهترین اثر در گونهٔ رازآلود اعطا می‌کند.
وی استاد نوشتن داستان کوتاه بود. از ادگار آلن پو به عنوان بنیان‌گذار داستان کوتاه امروزی یاد می‌کنند. داستان‌های کوتاه وی، نوعی از قصه‌های کهن بود که در زمینه‌های وحشت، انتقام و حوادث مهیب و هولناک بازآفرینی شده و گسترش یافته بود.
ادگار آلن پو تأثیر چشمگیری بر ادبیات پس از خود گذاشت و از بنیانگذاران داستان کوتاه به مثابه یک فرم ادبی و همین‌طور از بنیانگذاران گونه‌های پلیسی، علمی‌تخیلی و وحشت شمرده می‌شود. نویسندگان و شاعرانی نظیر والت ویتمن، ویلیام فاکنر، هرمان ملویل و ری بردبری، و در فرانسهشارل بودلر، شاعر بزرگ فرانسوی که آثار او را به فرانسه ترجمه کرد و استفان مالارمه، و همین‌طور اسکار وایلد، آلدوس هاکسلی، فئودور داستایوسکی، خورخه لوئیس بورخس و توماس مان از او تأثیر گرفته‌اند. چهرهٔ هولناک و همیشه حاضر مرگ و احساس گناه گریز ناپذیر قهرمانان پو، پیش درآمدی است برای آنچه بعدها داستایوفسکی در جنایت و مکافات تکامل می‌بخشد. پو، بینشی ژرف به درون (گمراهی ذهنی) پدید می‌آورد که نشان می‌دهد مرز میان عقل و جنون چه اندازه باریک است. کشمکش همیشگی میان دو نفس درونی که در داستان «ویلیام ویلسن» آشکارترین نمود را می‌یا بد؛ آنچه که روانشناسی نوین «شخصیت دوپاره» می‌خواند.