مجموعه اشعار سید علی صالحی (دفتر یکم)

سید علی صالحی

سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ صالحی همراه چند نفر از شاعران هم‌نسل خود جریان «موج ناب» را در شعر سپید پی‌ریزی می‌کند. منوچهر آتشی و نصرت رحمانی در تهران از این جریان پیشرو حمایت می‌کنند. در سال ۱۳۵۶ به عنوان برندهٔ جایزهٔ فروغ فرخزاد در شعر اعلام می‌شود. در سال ۱۳۵۷ صالحی از گروه «موج ناب» فاصله می‌گیرد. او در این باره گفته‌است: «حس می‌کردم همه ما شاعران موج ناب داریم شبیه هم می‌شویم. در سال ۱۳۶۳ با نقض تقطیع سنتی و سطربندی کلاسیک در شعر سپید، پیشنهاد «تقطیع هموار و مدرن» را مطرح کرد. سرانجام موفق می‌شود این روش تقطیع را همه گیر کند که تا امروز مورد قبول است. یک سال بعد «جنبش شعر گفتار» را با ساده کردن زبان شعر معرفی می‌کند که با آغاز دهه هفتاد به جریانی مقبول در شعر فارسی تبدیل شد. وی در این باره گفته‌است: «ریشه شعر گفتار به گات‌های اوستا بازمی‌گردد. معمار نخست آن حافظ است و نیما و شاملو هم چند شعر نزدیک به این حوزه سروده‌اند. اما فروغ دقیقا یک شاعر کامل در «شعر گفتار» است. من تنها برای این حرکت «عنوانی دُرُست» یافتم و سپس در مقام تئوریسینِ مولف، مبانی تئوریک آن را کشف و ارائه کردم. همین صالحی از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ دبیر سرویس ادبی و صفحه شعر مجله «دنیای سخن» بود و در سال ۱۳۷۹ کارگاه شعر دنیای سخن (در مجله و دفتر دنیای سخن) را با استقبال مناسبی راه‌اندازی کرد.از همین دوره ترجمهٔ شعر صالحی به زبان‌های فرانسه، عربی، آلمانی، انگلیسی، ارمنی، روسی و کردی به صورت پراکنده در مطبوعات چاپ گردید و دو دفتر شعر از وی در کردستان عراق (به زبان کردی) منتشر شد.وی در سال ۱۳۷۸ برای فعالیت مجدد به کانون نویسندگان ایران بازگشت و دو سال بعد از سوی مجمع عمومی به عنوان یکی از دبیران اصلی کانون نویسندگان ایران انتخاب شد.صالحی در سال ۱۳۸۲ به عنوان سردبیر، یک شماره مجله «معیار ادبی» را منتشر کرد که متعاقبا ممنوع‌المصاحبه و از ادامه کار در مجله محروم گردید

.

450,000 تومان

جزئیات کتاب

وزن 2000 گرم
ابعاد 19 × 15 سانتیمتر
پدیدآورندگان

سید علی صالحی

SKU

94049

نوع جلد

گالینگور

نوبت چاپ

نهم

شابک

978-964-351-256-9

قطع

رقعی

تعداد صفحه

990

سال چاپ

1400

موضوع

شعر معاصر فارسی

تعداد مجلد

یک

وزن

2000

گزیده ای از مجموعه اشعار سید علی صالحی:

مجموعه اشعار سید علی صالحی

من با توام
می خواهم آغشته عطر تو زندگی کنم
این رد عطر توست
که از حیرت بادهای شمالی
شب را به بوی بابونگی برده است
تو کیستی که تاک تشنه
از طعم تو
به تبریک “مِی” آمده است

 

در آغاز کتاب مجموعه اشعار سید علی صالحی می خوانیم:

مقدمه

روايتِ كوتاهِ من و كلماتى كه از آسمان چيدهام

كلمه كلمه، زنده ام و كار مىكنم: كلمه به كلمه! روزها… نيمه دومِ همه روزها پا به راهِ روشنايىِ جهان مىشوم. مى بينم، مى شنوم، ياد مى گيرم، ذخيره مى كنم: هر چيزى، هر حِسى، هر اتفاقى، هر هَستى، چه خوب، چه غير، و لاغير!
شبها وقتى همه زندگان به خواب اَندَرَند، تازه بيدارىِ بىدليلِ من آغاز مىشود، نه بهاختيار، كه تا ياد دارم قرارِ حياتِ من همين بوده است: از دورانِ دورِ كار و نان و دبستان تا همين ساعتِ ساكتِ بامدادى كه ذره ذره مشغولِ معامله با كلماتام. عمرِ خويش را ثانيه ثانيه مىدهم تا از آسمان، كلمه كلمه بستانم، بچينم، ببويَم و براى هر چرايىِ خويش، چراغى شايد.
خلوتِ شب چيز ديگرىست، هم در خلوتِ همين شب است كه كلمات از بيگارى براى اشياءِ مىگريزند، و شعر… نافرمانىِ كلمات نسبت به ناميدنِ جهان است. و من براى عطر و هوش و حضور و حرفشان احترامى عميق قائلم. احترام حتمآ احترام مىآورد، آنها را آهسته مىنويسم كه مبادا از غيظِ قلم آزرده شوند. كلمات خواهرانِ مناند، پرستارانِ زخمىترين رؤياهاى آدمى، كه دعوتشان به ساحتِ سحورى، وظيفه فطرىِ من است.

نمىدانم دوستانِ ديگرم به چه چيزى «شعر» مىگويند، اما شعر براى من شفا دادنِ جراحتهاى زبان و زندگىست، زبانِ زندگىست. ما يكديگر را دوست مىداريم، و آنها مىدانند كه من فقط از زبانِ شما سخن مىگويم. و كو… او… كه از زبانِ زبان و زبانِ زندگى و زبانِ مردم سخن بگويد و بىسايه بماند؟!
همه چيز انسان است و همه چيز براى انسان است. اساسِ عشق همين است به هر آگاهى بر اين زمين: كاستن از اضطرابِ جهان و افزودن بر آرامشِ آدمى. شعر، رستگارىِ زبان را بشارت مىدهد. رستگارىِ زبان، رهايىِ انديشه را تضمين مىكند، و رهايىِ انديشه، آخرين آوازِ شاعرانِ مسئول است، چه در برابرِ زبان، چه مقابلِ مردمِ خويش.
زدودنِ زنگارها و گسستنِ زنجيرها، هم به نيتِ رهايىِ انسانىترين رؤياها. من پايبندِ همين پندارِ سادهام. كلمه كلمه، زندهام و كار مىكنم : كلمه به كلمه! هم از نخست قرارِ من و كلمه همين بوده است كه هيچ فرق و فراقى نتواند ما را از زيارتِ يكديگر محروم كند، چه در گشايش و چه در تنگنا، چه در اندوه و چه به شادى: مهم نباشد صبح و شامِ بودن يا نبودن براى خودم. مهم نباشد كه وقت چيست و بىوقت كدام است براى خودم. و مهم نباشد كه داشتن چرا و نداشتن يعنى چه براى خودم.
كلمات… ثروتِ بىپايانِ پندارِ من بودهاند هميشه، و تا هست مىدانم هيچ اتفاقى توانِ خاموش كردنِ مرا ندارد در اين بَختِ سَختِ ساده، حتى مرگ كه باورش دشوار است، زيرا در اين پنجاه سال تنفس و ترانه، سهبار با يقينِ كامل به انجامِ وظيفه آمد و دست خالى به خانهاش بازگشت تا من عبرت بگيرم كه فرصتِ فهميدنِ زندگى و سرودنِ دوباره آن چه اندازه… چه اندازه اندك است.
سيد على صالحى
آذر 1383

 

انتشارات نگاه

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “مجموعه اشعار سید علی صالحی (دفتر یکم)”