قاب برهنه

ایرج صف شکن

آدمی، سنگ تراش رویایی شاید باشد رها شده از دهان باد، عنان بریده اشکی واژگون ، که می آید و نمی بارد / شاید هم آدمی ، شمایل خود باران باشد ، وقتی آسمان آبی را نگاه می کند و کنار مهتابی ، پرستاره می شود از رویا

صف‌شکن همچنین درباره تغییرات فرمی که شاعران امروز در قالب‌های کهن ایجاد می‌کنند گفت: اگر این تغییرات بر اساس قواعد و اسلوب‌های معیشتی ما باشد، مورد اقبال است وگرنه به صورت امواجی می‌آید و بعد باطل می‌شود. حرکت‌های نوین که در شعر صورت می‌گیرد به شرطی که با قواعد معیشتی انسان منطبق باشد، بجاست و در همه اشکال شعر قابل اجراست. وقتی از شعر سخن می‌گوییم شکل شعر معین‌کننده نیست؛ خود شعر مهم است. اگر نوشته و شعری مقبول بود، حتما صحیح‌ترین است. بنابراین می‌توان درباره هر حادثه‌ای که می‌تواند در هر شکلی در آن رخ دهد صحبت کرد، اما اگر بر اساس نظریه‌ها در شعر دست‌کاری کنیم، عواقب خوب و محصول مناسبی به دست نمی‌آید.