برمى‌گرديم گل نسرين بچينيم

ژان لافیت

 ترجمه ی حسین نوروزی

برمیگردیم گل نسرین بچینیم نوشته ژان لافیت حکایت سال 1942 فرانسه است که به تصرف آلمان نازی در امده تا سال های 1947 و… داستان گروهی که سعی در خرابکاری تجهیزات المانی ها را دارند و چالش های زندگی یک سرباز یا فرد میهن پرست که از قضا صاحب خانواده نیز هست را در دوران جنگ , اسارت و … به خوبی نشان میدهد. در اعماق این کتاب چنین برداشتی داشتم که باید یاد گرفت از مرور خاطرات بد لذت برد.اگر از یک خاطره بد درسی زیبا بگیریم از بیاد اوردن ان نگرانی نخواهیم داشت.

ژان لافیت Jean Lafitte دبیر کل شورای جهانی صلح بود، وی که در نهضت مقاومت فرانسه بر ضد نازیها می رزمید به اسارت گشتاپو در آمد و بشدت شکنجه شد. گشتاپو اغلب از وی می پرسید: مگر شما از دوستان آقای ژاک دوکلو نبودید؟ و او جواب می داد: چرا، بهمین علت شما باید مطمئن باشید که من یک کلمه حرف نخواهم زد. گشتاپو در نومیدی و خشم فراوان از ناتوانی خویش، در مارس 1943 ژان لافیت را به بازداشتگاه معروف “ماتهاوزن” و پس از مدتی از آنجا به “ابنسی” فرستاد. مامور آلمانی با بی اعتنائی تحریک کننده ای می گفت: شما را به جائی خواهیم فرستاد که کسی زنده از آنجا باز نمی گردد. ژان لافیت زنده باز گشت و کتاب “آنها که زنده اند” را در پاسخ به گشتاپو نوشت.