سمفونی سپیده دم

سید علی صالحی

تنها كبوترانِ كوهى مى‌دانند

نى‌لبك‌هاى بيشه خيزران

چرا خاموش‌اند.

 

باد

چوپانِ بازيگوشِ بى‌حافظه

باز به گندم‌زارِ بِلدرچين و چلچله

دروغ گفته است.

 

هيچ توفانى

در راه نيست!

15,000 تومان

ناموجود

جزئیات کتاب

وزن 207 گرم
ابعاد 21 × 14 سانتیمتر
پدیدآورندگان

سید علی صالحی

نوع جلد

شومیز

SKU

99107

نوبت چاپ

چهارم

شابک

978-964-351-340-5

قطع

رقعی

تعداد صفحه

208

سال چاپ

1396

موضوع

شعر فارسی

تعداد مجلد

یک

وزن

207

در آغاز کتاب سمفونی سپیده دم می خوانیم :

فهرست

 

 

 

 

حلقه اول: كيميا و سِرِّ غيب         11

بيد، هلو، پروانه         13

طُرفه سه‌گانه ماهور   15

ليلاج        16

دو داستانِ بلند از مادرم ماهْزرى             18

پراكنده پراكنده         20

از سوى صالحى خطاب به نرودا              22

ترجمه        23

بلبل كوهى              25

حوصله نوشتن‌اش در من نيست              28

منظور خاصى ندارم، باور كنيد!   31

نوميدىِ گرامىِ من     33

اهواز، حوالىِ جُندى شاپور       34

عضوِ كوچكِ گروهِ سيب           36

مخفى‌كارى نكنيد!       38

پشتِ پَرده نى           40

 

رساله عشق             42

راهى نيست، بايد برويم            44

بعضى چيزهاى قابلِ ملاحظه      45

جمله لاى پرانتز، معترضه است.   47

شبى، حوالىِ آمل       49

همين است و جز اين هرگز نبوده است       51

آيا باز هم باران به ميهمانىِ گرگ خواهد رفت؟        53

يواش…شَكى!           54

بابِ هفتم، شب سى و دوم، داستانِ گندمِ زن            55

زوايا  و حضور        56

در سوماتْرا              57

هجرتِ هفتم            58

داستانى كوتاه براى كودكانِ خيابانى          63

رى‌را        64

باروهاى هزاره لُبنان   66

اينجا        68

راه           69

سِرِّ غيب و حرفِ آخرِ كيميا      71

 

حلقه دوم: در غيابِ زن، پياله، و گُلِ سرخ   73

سينه به سينه            75

دارد يك چيزى يادم مى‌آيد       77

صندوقِ پستىِ پايين كوچه         79

در كتابِ مَزمورات آمده است    81

بى‌حيا       82

دعواى عصرِ ديروز    84

دوازده‌گانه سين        86

خداوندِ پَردهْپوشِ خنياگران پادرميانى خواهد كرد     88

راه‌بَلَدِ ما يك زن بود   89

دلدارى‌هاى پيشِ پا افتاده مخاطبى كه دوستش مى‌دارم             91

در گورستان فضل ابن يحيى برمكى           92

هى لولىِ بَربَطْزن!       94

علت دارد   95

دليل         96

تابلويى قديمى در آرايشگاهِ محله ما           97

يا كاشف الكلام!        98

در بارشِ اورادِ جِن    100

زَنانا         101

لمس‌اش كن، همين كافى‌ست       103

قبلا اتفاق افتاده است              104

از صاحبش بپرس!     108

سفر به گوىِ قرينه     109

شناسنامه    111

دلتنگِ توام پشتِ پرچينِ اردى‌بهشت منتظرت مى‌مانم             113

شب ادامه دارد، بايد بزنم بيرون!              115

چمدان       117

 

حلقه سوم: زمزمه دعاى ِ آزادى                  119

چنين گفت اولادِ واژه‌هاى بامدادى           121

عرضِ كوتاهى داشتم آقا!         122

اوايل دهه شصت       123

جنوب شرقىِ شهر     125

قصيده غزلْگريزِ مدارا              127

نُچ           129

وجه مشترك            131

زمزمه در داد، گاه      133

آميگو خورخه باواريا             135

آزادشان كنيد!          138

گورستانِ دورِ كرج     140

بند هفتم از پرده‌ى آخر            143

تابوت‌ها    146

شاعر        148

در حياطِ خانه ما      149

بازى در تعويضِ حلقه‌ها          150

بقاىِ بى‌دليلِ چرخه اتفاق         152

كفايتِ مذاكرات         154

راهِ خواناىِ بعضى حروف         156

آخرين صحافِ پيرِ كوچه فروردين          157

خطبه تدفين            158

معماىِ واو              160

كتاب اسامىِ بعضى به‌ياد ماندگانِ من        162

هارا…!      164

در اين بُن‌بستِ بى‌بامداد           165

فَا            167

خيلى… مدت‌هاست حالا         168

تا            170

اشتباه در تلفظِ نى      172

از اين جهان هرگز، هيچ سهمى نداشته‌ام.    174

آخرين روزهاى اسكندر مقدونى             176

پراكنده نزديك به هم   178

تابلو: كارگران مشغولِ تخليه الكل و تازيانه‌اند!         180

تكرار و فراموشى      182

داستان قلع و قمع شده كاووس پيشدادى پسرِ ابوجرير وُشْمگير              184

 

حلقه چهارم: پنج بَرنوشته از الواحِ بابِلى       187

رو در روىِ ديكتاتور              189

آدمى و گرگ           192

گفت‌وگوىِ شبانه كارگرانِ موسمى            200

شبِ شمال و خوابِ جنوب        203

بَعْلِ زَبوب و خليفه بغداد          206

حالا تا كى تا كى رو به دجله دريا گذر     207

 

 

 

 حلقه اول :

        كيميا و سِرِّ غيب    

 

 

 

بيد، هلو، پروانه

  بيدِ بالاىِ پونه‌زار

پُر از شكوفه هلو شده بود،

چشمه بوى مادهْگرگِ دره ماه مى‌داد،

بوى كُندُر سوخته مى‌آمد.

نگاه كردم،

از قوسِ طاقىِ آبنوس

بارش بى‌پايانِ پروانه پيدا بود،

عبداله بالاى رنگينْكمانِ بزرگ

پىِ پستانِ باران مى‌دويد،

هوا جورِ عجيبى خوش بود،

و چيزهاى ديگرى حتى…!

يادم نمانده است.

مادرم داشت بر درگاهِ گريه

دعا مى‌كرد،

براى شفاىِ كاملِ من و خواهر كوچكترم

دعا مى‌كرد.

 

تب، تب حصبه

برادرم عبداله را كشته بود.

 

 

 

 

طُرفه سه‌گانه ماهور

شبِ اول :

عروسكش را هم با خودش بُرده بود،

دخترِ كم‌سن و سالِ حجله مجبور.

 

شب دوم :

بيوه بازمانده از هجرتِ هفتم

درگاهِ خانه را محكم

كلون مى‌كند،

وقتِ غروب

رَدِ پاىِ مردى بر برف ديده بود.

 

شب سوم :

سه ماه و دو روز است

نوه كوچكش را نديده است مادربزرگ،

دوباره به حضرتِ حافظ نگاه مى‌كند،

راهِ خراسان خيلى دور است.

 

 

 

 

ليلاج

گفت برمى‌گردم،

و رفت،

و همه پُل‌هاى پشتِ سرش را ويران كرد.

 

همه مى‌دانستند ديگر بازنمى‌گردد،

اما بازگشت

بى‌هيچ پُلى در راه،

او مسيرِ مخفىِ بادها را مى‌دانست.

 

قصه‌گوى پروانه‌ها

براى ما از فهمِ فيل وُ

صبورىِ شتر سخن مى‌گفت.

چيزها ديده بود به راه وُ

چيزها شنيده بود به خواب.

 

او گفت :

اشتباه مى‌كنند بعضى‌ها

كه اشتباه نمى‌كنند!

بايد راه افتاد،

مثل رودها كه بعضى به دريا مى‌رسند

بعضى هم به دريا نمى‌رسند.

رفتن، هيچ ربطى به رسيدن ندارد!

او گفت :

تنها شغال مى‌داند

شهريور فصلِ رسيدنِ انگور است.

 

ما با هم بوديم

تا ساعتِ يك و سى و دو دقيقه بامداد

با هم بوديم،

بلند شد، دست آورد، شنلِ مرا گرفت و گفت :

كوروش پسرِ ماندانا و كمبوجيه

پيشاپيشِ چهارصد هزار سربازِ پارسى

به‌سوى سَدِ سيوَند راه افتاده است.

بايد بروم

فقط من مسيرِ مخفىِ بادها را بَلَدم.

 

 

 

 

دو داستانِ بلند از مادرم ماهْزرى

 2

اول، زمين تنها بود

زمين تنها بود تا شبى

كه خواب ديد

يك نفر دارد آوازش مى‌دهد،

زمين همان موقع فهميد

اسمش زمين است.

 

آدمى بود او

كه خواهرِ خود را آواز داده بود به اسم.

 

 1

دوم، در آغازِ آفرينش

روزها، شب بود و شب‌ها، شب!

يك شب كه ماه رفته بود سَفَر

خورشيد تب كرد و سوخت و سوخت

تا شب، روز شد وُ

روز رو به تاريكى گذاشت.

از همان زمان

عده‌اى گفتند حق با زن است،

مَردها خيلى سَفَر مى‌روند.

 

 

 

 

پراكنده پراكنده

برو!

فعلا دارم به همين سنجاقكِ خفته

بر چينِ پرده نگاه مى‌كنم.

 

برو!

تو را نخواهم نوشت،

دست از سَرَم بردار، برو!

 

خرداد هم تمام شد،

بچه‌ها دارند از آخرين امتحانِ سال

به خانه برمى‌گردند.

 

پايينِ كوچه

زيرِ خنكاىِ درختِ پير

خوابِ دوچرخه و بستنى مى‌بيند

كودكِ فال‌فروش.

 

حالا هى بگو پرده

بگو سنجاقك

بگو كيميا

بگو كلمه!

 

 

 

 

 

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “سمفونی سپیده دم”